تجربه شیرین ندامت صفحه 44

وَ أَیْمُ اللهِ ما کانَ قَوْمٌ قَطُّ فی غَضِّ نِعْمَه مِنْ عَیْش فَزالَ عَنْهُم إِلاّ بِذُنُوب إِجتَرحُوها

، لاَِنَّ اللهَ تَعالی لَیْسَ بِظَلاّم لِلْعَبید ، وَ لَوْ أَنَّ النّاسَ حینَ تَنْزِلُ بِهِم النِّقَم ، وَ تَزُولُ عَنْهُم النِّعَمَ ، فَزَعُوا إِلی رَبِّهِمْ بِصِدْق مِنْ نِیّاتِهِمْ ، وَ وَلَه مِنْ قُلُوبِهِم ، لَرَدَّ عَلَیْهِم کُلَّ شارِد وَ أَصْلَحَ لَهُمْ کُلَّ فاسِد . (1)

به خدا سوگند هر جمعیتی که از طراوات نعمتی کامیاب باشند ، این نعمت از آن ها گرفته نمی شود مگر به خاطر گناهانی که انجام داده اند ، چرا که خداوند ، به بندگانش ظلم نمی کند .

اگر مردم در آن هنگام که سختی و بلا بر آنان نازل شده و نعمت ها از آن ها گرفته می شود ، با نیّتهایی پاک و راستین ، و دلهایی سرگشته و اندوهگین ، به درگاه پروردگار خویش پناه آورند ( و نجات خویش را از بلاها و ناروایی هایی که دامنگیرشان شده ، بخواهند ) خدا هر از دست رفته ای را به آن ها برگرداند و هر خراب شده ای را برایشان آباد کند !

بنا بر این کسانی که در مسایل دنیوی خویش گرفتار مشکلات و سختی هایی هستند ، یا در مسایل معنوی و توفیقات علمی خویش عقب افتادگی هایی دارند ، نباید از نقش مهم و حیاتیِ افکار و اعمال ناپسندشان غافل بمانند و تأثیر آن ها را در امور مادی و معنوی خود نادیده بگیرند . بلکه با توجّه به آنچه گذشت و همچنین عواقب سختی که خدا برای دوستان گنهکار امیرالمؤمنین (علیه السلام) در نظر گرفته ، باید هر چه زودتر از گذشته تاریک خود پشیمان شوند ، و به درگاه خدا ناله کنند و

از او عذر خواهی نموده و بهترین دعا ، یعنی « استغفار » را ورد زبان خویش قرار دهند تا اَبر رحمت پروردگار ، باران مغفرت و آمرزشش را بر سر و رویشان بریزد و تمام آلودگی های فکر و روح آنان را شستوشو دهد و جان و دلشان را برای درک فیوضات حق و عنایات خاصّه ولیّش امام عصر ارواحنا فداه آماده و مهیّا سازد .

1 بحارالأنوار ، ج 70 ، ص 364 .

استغفار پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) !

خداوند در مواردی به انبیا و فرستادگان خویش ، با این که دارای مقام عصمت بودند و گناهی از آن ها سر نزده بود ، دستور استغفار می دهد . چرا که استغفار ظرف وجودیِ انسان را گسترش می دهد و دل و جان او را آماده فیوضات پروردگار می کند .

در یک جا به رسول مکرّم اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) ابتدا دستور تسبیح و شکر نعمت داده و سپس از او می خواهد که از پروردگار خویش طلب آمرزش کند ، آن جا که می فرماید :