تجربه شیرین ندامت صفحه 67

1 مردی که هر روز نیکوکاریش را افزایش می دهد .

2 مردی که گناهش را با توبه اش جبران می کند . و کجا می تواند توبه واقعی کند ، به خدا سوگند اگر آن قدر سجده کند که گردنش قطع شود ، خدا از او نمی پذیرد مگر آن که ولایت ما اهل بیت ( (علیهم السلام) ) را بپذیرد و معتقد به

امامت ما گردد .

عبدالله بن عباس نیز ، سخنی زیبا از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) در مورد شخصیت امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل می کند که به همین معنا اشاره دارد . او می گوید :

در منی حسّان شاعر را دیدم که در محضر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)ایستاده بود و مردم هم جمع بودند ، پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) رو به مردم کردند و فرمودند :

مَعاشِرَ النّاسِ ، هذا عَلِیُّ بْنُ أَبی طالب ، سَیِّدُ الْعَرَبِ وَالْوَصِیُّ الأکْبَرِ ، مَنْزِلَتُه مِنّی مَنْزِلَهُ هارُونَ مِنْ مُوسی إِلاّ أَنَّه لا نَبِیَّ بَعْدی ، لاتُقْبَلُ التَّوْبَهُ مِنْ تائِب إِلاّ بِحُبِّهِ .

ای مردم ! این علی بن ابی طالب است که آقای عرب و بزرگترین وصیّ ( من ) است ، جایگاه او نسبت به من همان جایگاه هارون نسبت به موسی (علیه السلام)( خلافت و جانشینی بعد از او ) است ، توبه هیچ توبه کننده ای پذیرفته نمی شود مگر به خاطر محبّت او ( که همراه با عقیده به مقام خلافتش باشد ) .

سپس پیامبر (صلی الله علیه وآله) به حسّان رو کردند و فرمودند : درباره ما شعری بگو .

حسّان فوری این اشعار را سرود :

1 لا تُقْبَلُ التَّوْبَهُ مِنْ تائِب