تجربه شیرین ندامت صفحه 71

باشد و فضیلت و برتری ما را نشناسد ، توبه و ایمان و عمل صالحش او را بی نیاز نکند و سودی به حالش ندارد . (7)

نقش ولایت در پذیرش توبه و آمرزش انسان به قدری روشن و شفّاف است که در مورد بعضی از اعمال ، مثل توقف در صحرای عرفات در روز عرفه ، که آمرزش خدا حتمی است و هر کس با هر عملی در آن موقف بایستد ، به آمرزش خداوند دست می یابد ; و در روایات بسیاری آمده است : هر انسان نیکوکار و بدکاری که در صحرای عرفات حاضر گردد و دعا کند ، دعایش مستجاب و گناهش آمرزیده می شود ;(8) با همه وعده های قطعی که در این باره داده شده است ، عدّه ای از این نعمت پر بار محروم شمرده شده اند ; و آنها کسانی هستند که از پذیرش ولایت اهل بیت پاک پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) سر باز زده ، و معتقد به امامت آن بزرگواران بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)نگردیده اند . آری ! اگر منکرین ولایتِ امیرالمؤمنین و اولاد طاهرینش (علیهم السلام) هر سال عمرشان در روز عرفه ، قدم در صحرای عرفات گذارده و دعا کنند ، گناهشان بخشیده نخواهد شد و به آمرزش خداوند دست نخواهند یافت !

مرحوم علاّمه مجلسی در این زمینه ، روایتی را از فقه الرّضا (علیه السلام) نقل می کند که شایسته دقت و تأمّل است . حضرتش از پدر بزرگوار خویش حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) چنین روایت می کنند :

إِنَّه لایَقِفَ أَحَدٌ مِنْ مُوافِق

اَوْ مُخالِف فِی الْمَوْقِفِ إِلاّ غُفِرَ لَهُ . فَقیلَ : إِنَّهِ یَقِفُه الشّاری وَ النّاصِبُ وَ غَیرُهُما ؟ ! فقالَ : یُغْفَرُ لِلْجَمیعِ حَتّی إِنَّ أَحَدَهُمْ لَوْ لَمْ یُعاوِدْ إِلی ما کانَ عَلَیْه ، ما وُجِدَ شَیْءٌ مِمّا تَقَدَّمَ وَکُلُّهُمْ مُعاوَدٌ قَبْلَ الْخُرُوجِ مِنَ المَوْقِفِ . (9)

هیچکس ، چه موافق ( ما اهل بیت (علیهم السلام) ) یا مخالف ( ما ) ، در موقف عرفات نمی ایستد ، مگر آنکه آمرزیده می شود .

به امام (علیه السلام) عرض شد : در موقف عرفات برخی از فرقه های خوارج که بر امام خود خروج کردند و ناصبی ها که دشمنان اهل بیت اند و غیر این دو گروه ( از سایر فرقه های گمراه و مخالف با شما اهل بیت (علیهم السلام) ) می ایستند ؟ !

امام (علیه السلام) فرمودند : گناه همه آنها آمرزیده می شود ، بگونه ای که هیچ گناهی از گناهانشان ( در نامه عملشان ) یافت نمی شود ; بشرط آنکه به عقیده باطل خویش باز نگردند . ولی همه اینان قبل از بیرون رفتن از صحرای عرفات به عقیده و عمل خویش باز می گردند .

بنابراین ، کسانی که تاج افتخار ولایت و دوستی امیرمؤمنان و اولاد معصومش (علیهم السلام) را به سر دارند ، باید قدر تشیّع خویش را دانسته ، به هیچ قیمتی از آن دست برندارند و با استغفار و آمرزش خواهی از خداوند ، گذشته خود را جبران کنند ; و با عذرخواهی از امام زمان (علیه السلام) ، دل رنجیده آن بزرگوار را بدست آورند . دلی که باگناه

شیعیان بدرد می آید و با توبه و استغفارشان مرهم می پذیرد .