از گناهانی که پرده عصمت(خودداری در برابر گناه) را می درد، شرابخواری و بازی
قمار است.(53)
مستی از جنسی دیگر
از شیشه بی می می بی شیشه طلب کن!
این خاطره را از زبان دکتر حجت اللَّه ایوبی رئیس دانشکده معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق علیه السلام نقل می نماییم.
در سال 1372 برای تحصیل به فرانسه رفتیم، در آنجا همراه با آغاز تحصیل، با جوانان با بصیرتی که در مسجدی کوچک بودند، آشنا شدیم. این جوانان مراسم سوگواری اباعبداللَّه علیه السلام را با شکوه تمام برگزار می کردند و مثل دیگر ایرانیان بر سر و سینه می زدند و بر مظلومیت امامان شیعه اشک می ریختند. تصمیم گرفتم که عاشورا را عازم «لیون» شوم، روز تاسوعا به شهر لیون رسیدم و طبق قراری که با یکی از دوستان خوبم گذاشته بودم در محل قرارمان، نزدیک دانشگاه با یکدیگر ملاقات نمودیم، محل خلوت و آرامی بود، غالباً در دوران تحصیل در آنجا نماز می خواندیم، به دوستم پیشنهاد کردم که در همین محل نماز بخوانیم، سپس عازم مسجد ژیور شویم، با اندوه گفت: موافق نیستم. چون دو روز قبل وقتی در اینجا نماز می خواندم، دانشجویی فرانسوی با دیدن من در حال نماز شروع به اهانت و هتاکی کرد، پس از پایان نماز به او گفتم: از شما که دم از فرهنگ و تمدن می زنید، بسیار بعید است که این چنین وقیحانه عبادت یک مسلمان را مورد استهزاء قرار دهید، او گفت: خدای شما بی رحم است!
چون بسیاری از حاجیانی که برای زیارت خانه او رفته بودند، دچار بیماری مننژیت شدند و این مریضی را با خود به فرانسه آوردند، من گفتم: خدایی که تو می شناسی نه تنها بی رحم، بلکه بسیار زبون و ضعیف است. اما خدایی که من برای او نماز می خوانم،
خدایی رئوف، مهربان و بسیار تواناست. بحث درگرفت. طرف مقابل، دانشجوی سال آخر دکتری فلسفه بود و دائماً تأکید می کرد که هیچ دینی ندارد و با مذهب مخالف است.
سخنان من کم کم طرف مقابل را به فکر فرو برد و او را وادار به عذرخواهی نمود، سپس با دستپاچگی ضمن خداحافظی عید پاک را نیز به من تبریک گفت، من که از برخوردهای گستاخانه این دانشجوی فرانسوی شدیداً دلخور بودم، گفتم: در فرهنگ ما پیراهن سیاه دلیل بر عزادار بودن است و بنده عذر دارم و نمی توانم تبریک شما را پذیرا باشم، دانشجوی فرانسوی ضمن عذرخواهی، دلیل این سوگ را پرسید و من از مصیبت کربلا و مراسم عزاداری اباعبداللَّه علیه السلام در ایران برایش سخن گفتم.
دانشجوی فرانسوی گفت: با این که اعتقادی به این مسایل ندارم به عنوان یک دانشجو بسیار مایلم این قبیل مراسم را از نزدیک ببینم تا بتوانم قضاوتی مطابق با واقع درباره آن داشته باشم، من از فرصت استفاده کردم و آدرس مسجد ژیور را به او دادم، با این شرط که بعد از شرکت در مراسم احساسش را از طریق پست الکترونیکی برایم بازگو نماید. فردای آن روز برای شرکت در مراسم عاشورای حسینی به مسجد ژیور رفتیم، در آنجا یکی از جوانان فرانسوی به زبان فرانسه، مقتلی زیبا قرائت کرد و صدای های های و گریه ی زن و مرد، فضای مسجد را عطرآگین نمود، پس از پایان روضه خوانی، مراسم سینه زنی آغاز شد، چند سال پیش دانشجویان ایرانی میدان دار بودند و فرانسوی ها نظاره گر؛ اما دیگر از آن جمع ایرانی که غالباً به ایران باز گشته بودند، خبری نبود و جوانان