فرانسوی، خود با حرارت و زیبایی تمام دم می گرفتند و بر سینه می کوفتند.
بعد از اتمام مراسم، به «سنت ایتن» آمدیم. فردای آن روز، ناخودآگاه به یاد ماجرای لیون افتادم و از دوستم خواستم مکاتبات خود را بررسی کند. شاید آن دانشجوی فلسفه در مراسم شب گذشته شرکت کرده باشد، با هم به سراغ کامپیوتر رفتیم و با این جمله که «شما یک پیام دارید» مواجه شدیم، دانشجوی فرانسوی در مراسم دیشب شرکت کرده بود، او به قول خودش عمل کرده و احساسش را به زیبایی هر چه تمام از طریق پست بیان کرده بود. پیام شعر گونه او از این قرار بود:
دوست گرامی!
من به مسجد آمدم چون قطره ای از اقیانوس، چون سنگریزه ای در شن زاری بی کران برای اولین بار در عمرم به سوگ مرده ای گریستم مرده ای نه مانند دیگر مردگان مرده ای متعلق به هزاره گذشته مرده ای که به رغم گذشتن بیش از یک هزاره، گویی هنوز زنده است!(54)
در شجاعت و مظلومیتش گریستم و او را تحسین کردم دیشب را مست سر بر بالین گذاشتم برای اولین بار مست بودم، بدون آن که قطره ای شراب خورده باشم و این مستی را مدیون تو هستم و از تو هزاران بار متشکرم، هزاران بار.(55)
آری یاد امام شهید ما، جوان خسته غرب را بدون شراب به مستی عرفانی می رساند و چه غافلند کسانی که به مستی های آلوده و بد عاقبت روی می آورند، اما این جایگزینی نجات بخش است و در دنیا از چنگال الکل و دیگر اعتیادها نجات می دهد و در قیامت نیز از شراب طهور لذت می برند، در حالیکه عقل را نمی ستاند.
شرابی از دست خداوند، آنجا که ساقی
خداست!
و سقاهم ربهم شراباً طهوراً(56)