دانستنیهای علوی1 صفحه 101

زندگی ساده علی (علیه السلام)

علی در خانه گلین در مقابل کاخ سبز شام قد علم می کند. علی با سفره گرده نان و نمکش در برابر سفره های رنگین شام ارزش می آفریند و علی با دو جامه خشن و کفش وصله دارش که آن قدر به آن وصله زد که «خاصف النعل» لقب گرفت، در برابر لباس های رنگارنگ فاخر و تقلیدی از روم که مقام های شام به آن مبتلا بودند ارزش پدیدار می سازد. زندگی شخصی علی (ع) سراسر فریاد علیه کاخ نشینان دنیا و ستم پیشگانی که جز ارضای غرایز خویش به چیز دیگر نمی اندیشند، می باشد.

علی (ع) همانند بردگان غذا می خورد و می نشست. وی دو جامع خرید، غلام خود را مخیر کرد بهترین آن دو را برگزیند. آجر و خشتی برای تهیه مسکن خویش روی هم ننهاد. به مردم نان گندم و گوشت می خوراند و خود نان جو و نمک تناول می نمود. لباس های خشن و ساده می پوشید. (1)

در دوران پنج سال حکومت حتی یک وجب زمین برای خود اختصاص نداد: و لا حزت من ارضها شبرا (2) و این درحالی است که حکومت داران در این فرصت ها قطایا و ذخایر فراوان به خود اختصاص می دهند! علی خود را در سطح مردم عمومی و بلکه ضعیف ترین مردم جامعه قرار می داد: أقنع من نفسی بان یقال هذا امیر المؤمنین ولا أشارکهم فی مکاره الدهر او اکون اسوه لهم فی جشوبه العیش. «چگونه من راضی می شوم که به من بگویند امیرمؤمنان است و با مؤمنان و مردم شریک دشواری های آنان نباشم و یا الگوی در تنگناهای زندگی

آنان نباشم!» ان امامکم قد اکتفی من دنیاه بطمریه و من طعمه بقرصیه. «امام و راهبر شما از دنیایش به دو جامه کهنه و دو گرده نان اکتفا نموده است» .

این که علی در این سخن خود را امام و زندگی ساده خود را معرفی می نماید، به خاطر این است که رهبر و امام باید این گونه باشد. و امام برای الگوگیری دیگران گوشزد می نماید.

علی انبان بدوش شبانه به در خانه یتیمان مراجعه می نمود، زندگی آنان را تأمین نموده و با آنان هم سخن می شد. کدام رهبری در کجای دنیا این ارزش ها را آفریده است؟! این زندگی فردی است که صرف نظر از این که بیت المال مسلمانان در اختیار وی است از اموال شخصی خویش هزار به نده آزاد کرد و شکم های فروانی را سیر؛ و برهنگان فراوان را پوشاند.

پی نوشتها