دانستنیهای علوی1 صفحه 1026

امام افزود که اینان شکر نعمت را به جای نیاوردند و به سبب گناه دنیای آنان هم از آنان گرفته شد، از کفران نعمت بپرهیزید تا مصیبت به شما فرود نیاید.

در این محل امام مردم را فرا خواند و به آنان خطبه ای خواند و آنان اظهار اطاعت کردند وامام عدی بن

حاتم را به نمایندگی از خود و برای جمع آوری نیرو در آنجا گذاشت و حرکت کرد. عدی پس از سه روز با هشتصد نفر از مردم آنجا به امام ملحق شد سپس فرزند عدی هم چهار صد نفر دیگر را با خود آورد. (242)

انبار. منزل بعدی شهر انبار بود. وقتی سپاه امام به این سرزمین رسید، مردم از امام استقبال کردند و چون او را دیدند از مرکب های خود پیاده شدند و در برابر او خضوع کردند. امام گفت: این چارپایان که با شماست برای چیست؟ و منظورتان از این کاری که می کنید چیست؟ گفتند: اینها هدیه هایی برای شماست و ما برای تو و مسلمانان طعامی آماده کرده ایم و به چارپایانتان علوفه بسیاری مهیا نموده ایم. امام گفت: این کاری که شما به جهت تعظیم امیران انجام می دهید، به خدا سوگند که به امیران سودی ندارد و شما خود را به زحمت انداخته اید و دیگر این کارها را تکرار نکنید و آن چاپایانی راکه آورده اید، اگراز مالیات خود حساب کنید آنهارا از شما می گیریم و اما طعامی که آماده کرده اید، ما دوست نداریم که چیزی از اموال شما را بخوریم مگر اینکه بهای آن را بپردازیم و پس از گفتگو هایی امام فرمود: مااز شما بی نیازتریم آنگاه آنها را ترک کرد و به راه خود ادامه داد. (243)

در بین راه، سپاهیان دچار بی آبی شدند امام در کنار دیری دستور داد محلی را کندند و به سنگ بزرگی رسیدند و نتوانستند آن سنگ را کنار زنند و امام آن را کنار زد و آبی فراوان جوشید و همه از آن خوردند. (244)

هیت. سپاه

امام به شهر هیت که در کنار فرات بود رسیدند و از آنجا به محلی به نام اقطار رفتند و در آنجا مسجدی بنا کردند که تاکنون موجود است (245)

الجزیره. در ادامه راه به محلی بهنام الجزیره رسیدند و قبایل بنی تغلب و نمربن قاسط از امام استقبال کردند. بنی تغلب که از نصاری بودند با امام مصالحه کردند بر اینکه در دین خود بمانند و فرزندان خود را در نصرانیت قرار ندهند. (246)

رقه. منزل بعدی سرزمین رقه بود، مردم آنجا که همگی از هواداران عثمان بودند و به معاویه تمایل داشتند، آنها وقتی از آمدن سپاه امام باخبر شدند در خانه های خود را بستند و در خانه نشستند. (247) رقه یک شهر مرزی بود و با عبور از آن به سرزمین شام قدم می گذاشتند. گروهی از یاران امام پیشنهاد کردند که امام یک بار دیگر به معاویه نامه بنویسد تا مجددا اتمام حجت شود، امام نظر آنان را قبول کرد و نامه ای به معاویه فرستاد و ضمن بیان شایستگی خود به امر خلافت، در ادامه نوشت:

« … من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبرش و حفظ خون های این امت دعوت می کنم، اگر قبول کردید، کار درستی انجام دادید و بهره ای از هدایت پیدا کردید و اگر جز جدایی و شکستن وحدت این امت را نخواهید غیر از دوری از خدا چیزی بر شما افزوده نمی شود و خداوند جز غضب بر شما چیزی نخواهد افزود و السلام.»