دانستنیهای علوی1 صفحه 701

امام در روایات بسیاری از دنیا و آخرت و قیامت سخن گفته اند.

ایشان حقیقت دنیا را دار غرور و فنا و عبرت معرفی کرده است و اقبال به آن را آفت جان آدمی دانسته اند. اهل دنیا را توصیف کرده اند و با تشبیه های مختلف مردم را از دنیاپرستی دور داشته و به زهد در آن دعوت کرده اند. آثار دنیاپرستی و زیانهای آن را برشمرده و آن را مذمت کرده اند. (169)

در مقابل، دعوت به آخرت و توصیف آن به عنوان غایت خلقت انسان فرموده است. آثار یاد آخرت بودن و شیوه استفاده از دنیا برای رسیدن به آخرت را به تفصیل برشمرده است. (170)

از آثار اعتقاد به معاد، توشه اندوزی و آمادگی برای آخرت، و انجام کارهای نیک و دوری از دنیا یاد کرده اند. و لزوم کارهای نیک و فعالیت برای جزای نیک آخرت را تأکید فراوان کرده است. (171)

امام قیامت را به عنوان غایت معرفی کرده و احوال مردم را در آن زمان توصیف کرده است. بهشت و جهنم و مراتب آنها را تشریح نموده است. (172) و درخت طوبای بهشت را به نیکی در حدیثی طولانی برای اصحاب خویش توصیف کردند و کسانی را که از آن بهره می برند، معرفی کرده است. (173)

یاد مرگ و آماده باش برای مرگ از شعارش های امام برای مردم بود. (174) احوال

قبر و آنچه که پس از آن بر شخص خواهد گذشت را به نیکی ترسیم فرموده و از این راه به وعظ و دعوت مردم به عمل صالح پرداخته اند. (175)

حجم این گونه روایات در بین خطبه ها و بیان های عمومی آن حضرت، زیاد و قابل توجه است.

ه امامت در روایات امام علی (ع)

ضرورت وجود امام در هر عصر و خالی نبودن زمین از حجت خدا (176) و تعداد ائمه از اهل بیت (177) را در روایات طولانی بیان داشته اند.