شبی در پایتخت بهشت صفحه 100

حکایت

آورده اند که امام علی (علیه السلام ) در نخلستانی به حفر قنات مشغول بود . نیمروز از دل چاه بیرون آمد و به نماز ایستاد ، آن گاه مقداری غذا طلبید ، چون برای حضرتش مقداری کدوی پخته آوردند به تناول آن مشغول شد ضمن آنکه زیر لب می فرمود : لعنت خدا بر آن کسی که به واسطه ی شکم به جهنم می رود و نیز کسی که به واسطه ی حسد و جاه طلبی پشت سر مردم غیبت می کند . . .

پس از خوردن غذا حضرت (علیه السلام ) دوباره به قعر چاه بازگشت و به کار کندن مشغول شد تا اینکه قنات به آب نشست . امام (علیه السلام ) در حال یکه هنوز از قنات بالا نیامده یک پایش این طرف قنات و پای دیگرش آن طرف بود قلم و کاغذی طلبید و در دم آب قنات را برای فقرا و نیازمندان وقف نمود . (157) بدین ترتیب موقوفه ای دیگر بر انبوه موقوفاتی که حضرت

شخصا برای بینوایان پدید آورده بود افزوده شد .

سپس می افزاید : یکی از خصائص بارز مترتب بر کمکهای امام به نیازمندان چنانکه دیدیم سوق دهندگی به سوی استقلال و خود اتکایی است بدین معنا که با فراهم آوردن زمینه ی کار مشروع و تحصیل روزی حلال تهیدستان را از فقر و فاقه نجات می بخشید .

می گویم : یکی دیگر از ویژگی های ممتاز کمک رسانی حضرت (علیه السلام ) ، پنهانی بودن آن است .

می فرماید : آری ، همین طور است ، چنانکه امام (علیه السلام ) خود در سخنی فرمودند : سه چیز از گنجهای بهشت است : صدقات را مخفیانه دان ، مصیبتها را پوشاندن و دردهای جسمی را آشکار نکردن . (158)

امام و همسفران

می فرماید : امام (علیه السلام ) که در حضر همواره اطرافیان را مورد عنایت و تفقد خویش قرار می داد و در ضمن سفر نیز همسفران را از مهربانی و عنایات بی پایان خویش بهره مند می ساخت .

سپس می فرماید : آن حضرت (علیه السلام ) در طی سفر نه تنها امورات خویش را شخصا عهده دار می شد بلکه به دیگران نیز کمک می کرد ، نماز را به جماعت برپا می داشت ، چونان همیشه امانتدار و خوش رفتار بود ، در طبخ غذا و تیمار اشتران و اسبها مشارکت می جست . اگر کسی بیمار می شد و مریضی اش شدت می یافت به خاطر او توقف می کرد . علاوه بر این به فرمایش قرآن کریم که ناظر بر جهانگردی توام با تدبر در عالم هستی و