شبی در پایتخت بهشت صفحه 110

می پرسم : جویندگان حلال کیانند ؟

می فرماید : آنان که جهت برآوردن نیازهای معیشتی خود و افراد تحت تکلفشان از طرق شرعی و قانون مبتنی بر شرع مقدس اقدام می نمایند .

می پرسم : این جویندگان در منظر شرع گرامی چه جایگاهی دارد ؟ )

می فرماید : جایگاهی فوق العاده رفیع چنانکه امام علی (علیه السلام ) بزرگترین تفریح را کار بر می شمرد و امام محمد باقر (علیه السلام ) در پاسخ به فرد ظاهر بین و ساده اندیشی که اشتغال حضرت به زراعت را حمل بر دنیاطلبی نموده و ایشان را از آن برحذر داشته است عمل خود را طاعتی از طاعات خدای تعالی معرفی می نماید و بر آن تاکید نیز می فرماید . (176)

می پرسم : عنایت امام علی (علیه السلام )

به جویندگان روزی حلال چیست ؟

می فرماید : ضمن سفارش ایشان به رعایت تقوی الهی و رعایت انصاف در امر کسب و تامین معاش و پرهیز از کم کاری ، کم فروشی ، گرانفروشی ، تقلب در معامله ، نپرداختن زکات و امثال ذلک ، شرایط مناسب و امنیت چند بعدی را برای کار و فعالیت آنان فراهم می آرود ؛ چنانکه نقل است حضرت (علیه السلام ) از کاسبان بابت مغازه ها و دکانهای بازار کرایه ای دریافت نمی فرمود . (177)

سپس می فرماید : علاوه بر این امام (علیه السلام ) با فرهنگ مخرب گوشه گیری و رهبانیت به سبک دیگر تحریف شده به شدت مخالفت می ورزید و آن را موجب گسترش فقر ، و توسعه ی فقر را زمینه ساز سست شدن ایمان و مبانی اعتقادی آن قلمداد می فرمود .

حکایت

آورده اند که روزی علاء بن زیاد از برادرش عاصم به امیر مومنان شکایت برد و گفت که او لباسی خشن پوشیده و به کلی دست از دنیا و تامین معاش خانواده برداشته است . امام ، عاصم را طلبید و بدو فرمود : ای دشمن نفس خود ، شیطان تو را فریب داده و سرگردان کرده است ؟ چرا به زن و فرزندانت رحم نمی کنی ؟ آیا گمان می کنی که خداوند چیزهای پاک را حلال کرده اما دوست ندارد که تو از آنها استفاده کنی ؟