شبی در پایتخت بهشت صفحه 114

می فرماید : اسلام همزیستی مسالمت آمیز با پیروان سایر ادیان الهی را (به شرط وفاداری و احترام متقابل ) پذیرفته و اقلیتهای دینی را با مهر و عطفتی بی مانند در سایه سار خود جای داده است .

علی (علیه السلام ) نیز که سیره ی عبادی حضرتش آیینه ی تمام نمای شریعت محمدی (صلی الله علیه وآله ) است پیروان اقلیتهای دینی را زیر شهیر مهربانی خویش قرار داد و از عرض و آبرو ، جان و مال و نوامیس ایشان نیز حمایت نمود ؛ چنانکه وقتی شدین در محدوده ی کشور اسلامی خلخال از پای زنی از اهل کتاب ربوده اند ، سخت برآشفت و فرمود : اگر مسلمانی از غم این حادثه جان دهد بجاست . (193)

سپس می فرماید : حضرت نه تنها نسبت به وضع زندگی مسلمانان بذل عنایت می فرمود بلکه زندگانی پیروان سایر ادیان و مذاهب ساکن دارالاسلام را نیز مد نظر داشت و اگر در این زمینه کاستی ، نارسایی و مشکلی را می یافت مجدانه درصدد رفع آن برمی آمد .

حکایت

پیرمردی نصرانی عمری کار

کرده و زحمت کشیده بود ، اما ذخیره و اندوخته ای نداشت . آخر کار هم کور شده بود پیری و فقر و کوری همه با هم جمع شده بود و جز گدایی راهی برایش باقی نگذارد ، کنار کوچه می ایستاد و گدایی می کرد . مردم ترحم می کردند و به عنوان صدقه پشیزی به او می دادند و او از همین راه بخور و نمیر به زندگانی ملامت بار خود ادامه می داد تا اینکه روزی امیرالمومنین علی بن ابیطالب (علیه السلام ) از آنجا عبور کرد و او را به آن حال دید .

علی بن ابیطالب (علیه السلام ) در صدد جستجوی احوال پیرمرد برآمد ، تا ببیند چه شده که این مرد به این مرد حال و روز گرفتار شده است ، ببیند آیا فرزندی ندارد که او را تکفل کند ، آیا راهی دیگر وجود ندارد که این پیرمرد در آخر عمر آبرومندانه زندگی کند و گدایی نکند .

کسانی که پیرمرد را می شناختند آمدند و شهادت دادند که این پیرمرد نصرانی است و تا جوان بود و چشم داشت کار می کرد ، اکنون که هم جوانی را از دست داده و هم چشم را دیگر نمی تواند کار بکند ، ذخیره ای هم ندارد ، طبعا گدایی می کند . حضرت علی (علیه السلام) فرمود : عجب ! تا وقتی که توانایی داشت از او کار کشیدید و اکنون او را به حال خود واگذاشته اید . . . ؟ !

بنابراین بر عهده ی حکومت و اجتماع است که تا زنده است او را

تکفل کند . بروید از بیت المال به او مستمری بدهید . (194)