شبی در پایتخت بهشت صفحه 125

سپس می فرماید : در مواجهه با بحران ارتداد و از دین برگشتن برخی از تازه مسلمانها و نیز از میان برداشتن پیامبران دروغین که عده ای را گرد خویش جمع

کرده بودند امام نقش بسیار مهمی را ایفا فرمودند ، از یکسو با اشارت حضرت ، خلیفه ی اول در مدینه باقی ماند و فرماندهی سپاه اسلام در جنگ با مرتدین و مدعیان دروغین پیامبری به دیگری واگذار شد چرا که اگر خلیفه از مدینه بیرون می رفت احتمال بروز هرج و مرج و آشوبگری از سوی مسلمان نمایان ، و مرتدان و حتی هجوم آنان به دارالخلافه تقویت می شد .

از سوی دیگر امام علیه السلام یاران و شیعیان خود را به جهاد با دشمنان دین خدا برانگیخت و از میان اصحاب خویش افرادی چون عدی بن حاتم طایی و حذیفه بن یمان را مامور کرد که از ارتداد قبایل خویش ممانعت به عمل آورند . (216)

سپس می افزاید : از سخنان آن حضرت است که سزاوارتر از دیگران به خلافت منم . به خدا سوگند - بدانچه کردید - گردن می نهم تا اینکه مرزهای مسلمانان ایمن بود و کسی را جز من ستمی نرسید . من خود این ستم پذیرایم و اجرا چنین گذشت فضیلتش را چشم می دارم و به زر و زیوری که در آن برهم پیشی می گیرد ، دیده نمی گمارم (217)

امام و اجرای عدالت

می فرماید : در سال 35 هجری خلیفه ی سوم درگذشت و خلافت متوجه امام علی بن ابیطالب علیه السلام گردید در حالیکه اگر پذیرفتن آن را وظیفه ای الهی خویش نمی دید بدان التفاتی هم نمی فرمود .

به خدایی که دانه را کفید (218) و جان را آفرید ، اگر این بیعت کنندگان نبودند ، و یاران ، حجت بر من تمام نمی

نمودند ، و خدا علما را نفرموده بود تا ستمکار شکمباره را برنتابند (219) و به یاری گرسنگان ستمدیده بشتابند رشته ی این کار از دست می گذاشتم و پایانش را چون آغازش می انگاشتم و چون گذشته خود را به کناری می داشتم و می دیدید که دنیای شما را به چیزی نمی شمارم و حکومت را پشیزی ارزش نمی گذارم . (220)

می گویم : در اینجا نیز دیگر بار شاه بیت غزل زیبای سیره ی عبادی امام علیه السلام که همانا عبارت از تسلیم بودن محض در برابر خواست الهی است در اذهان تداعی می کند .

می فرماید : آری ، به خدای تعالی قسم چنین است که می گویی .