شبی در پایتخت بهشت صفحه 128

در سال دهم هجری حضرت علی علیه السلام به منظور گرفتن جزیه از مسیحیان منطقه ی نجران از مدینه به یمن رفت و پس از انجام ماموریت ، جهت ادای فریضه ی حج و دینداری با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله راهی مکه شد .

حضرت پس از نائل شدن بدین دو فیض بزرگ به نزد لشگریان خود که بیرون از شهر اردو زده بودند بازگشت تا با آنها به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بروند اما با کمال شگفتی مشاهده نمود که سربازان بارها را گشوده و لباسهایی را که از نصارای نجران گرفته بودند ، بر تن کرده اند .

امام علیه السلام که از این اقدام آنان سخت ناراحت شده بود ، آنها را واداشت تا بازگردانند . این جریان سبب شد تا برخی از لشکریان شکایت به رسول خدا صلی الله علیه و آله برند . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پس از آگاهی از این ماجرا خطاب به شاکیان فرمود : از علی شکایت نکنید که وی در راه اجرای فرمان خدا سختگیر و محکم

است و در دین خدا سازشکار نیست . (226)

می فرماید : آری ، پاسداشت بیت المال مسلمین و تقسیم عادلانه ی وجوهات و مبالغ موجود در آن یکی از درخشان ترین جلوه های عدالت ورزی امام علی علیه السلام بوده است .

سپس می فرماید : آن حضرت پیش از هر کس خود و خاندان معصوم خویش را مقید به حفظ و پاسداشت بیت المال فرموده بود :

حکایت

آورده اند که طلحه و زبیر شبی به نزد امیرمومنان علی علیه السلام رفتند تا با حضرتش درباره ی انتظارات و توقعات خود از مقام خلافت به گفتگو بنشینند ، توقعاتی نظیر عهده دار شدن حکومت کوفه و بصره و حفظ سهم سابق خویش از بیت المال و . . . اما به محض آغاز سخن ، دیدند که حضرت شمع را خاموش نمود .

یکی از آنان پرسید : شمع را چرا خاموش کردی ؟

فرمود : نخواستم در زیر نور شمیع که از وجوه بیت المال تهیه شده به گفتگوی خصوصی بنشینیم .