شبی در پایتخت بهشت صفحه 132

سپس می فرماید : این امر عجیب نیست چرا که قرآن اهتمام به امر نماز را اولین برنامه ی کاری حکومت صالحان برمی شمارد : الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلوه . (233)

می گویم : آن حکایت معروف هم موید همین مطلب است .

می فرماید : حکایت حکایت

می گویم :

حکایت

آورده اند که روزی در میدان جنگ فردی به نزد علی (علیه السلام ) آمد و سوالی درباره ی نماز پرسید . در این هنگام یکی از یاران حضرت ناظر قضیه بود جلو آمد و سخنی بدین مضمون عرض داشت که حالا چه وقت پرسش است ، آن هم درباره ی نماز .

امام (علیه السلام ) بی توجه به این اعتراض ، پاسخ سوال کننده را دقیق و کامل داد و آنگاه افزود که جنگ ما اصلا برای نماز است .

می فرماید : امام (علیه السلام ) پس از به کار گماردن کارگزاران ، بر کار ایشان نظارت دقیقی را اعمال می نمود و کوچکترین تخلفی را نیز بر نمی تافت و تحمل نمی فرمود چنانکه به یکی از عاملان خود نگاشت : از تو به من خبری رسیده است ، اگر چنان کرده باشی ، پروردگار خود را به خشم آورده ای ، و امام خویش را نافرمانی کرده ، و امانت خود را از دست داده ای . به من خبر داده اند تو کشت زمین را برداشته و آنچه پایت بدان رسیده

برای خود نگاه داشته ای و آنچه در دستت بوده ، خورده ای حساب خود را به من بازپس بده و بدان که حساب خدا بزرگتر از حساب مردمان است . (234)

امام و ساده زیستی