شبی در پایتخت بهشت صفحه 145

چون شیطان نباید در این قلعه راه

شوی ایمن از او در این پایگاه (250)

تحفه ششم : امام ، عبادت ، جهاد

امام و جهاد

می فرماید : اسلام دین منطق و استدلال است ، همانطور که آیین صلح و دوستی ، مودت و مهربانی است و همواره بر آن بوده و هست که پیام توحیدی نجاتبخش خویش را از طریق بیان و قلم به گوش جهانیان برسانید و آنان را به سوی فلاح و رستگاری سوق دهد با این وجود اگر مانعی بر سر راه پیام رسانی به وجود آمد یا کیان اسلامی مطمع نظر و مورد دستبرد دشمنان خدا قرار گرفت ؛ به شکلی که به آن هدف مقدس را دور از دسترس یافت

به جهاد که اصلی سیاسی - عبادی و شاخه ای از شاخسار توحید است ، دست می یازد و این مهم را به انجام می رساند .

با این وصف جهاد کوششی است در راستای حاکمیت دین خدا ، دفاع از مرزهای انسانی و رهایی بخشیدن انسانها از قیود و بندهای اهریمنی ، تلاشی است در راستای بیرون آوردن منشور مقدس والهی انسانیت از دستهای آلوده ی کسانی که به تحریف آن اندیشیده اند ؛ فعالیتی است مقدس در راه پاسداشت و برافراشته نگاه داشتن پرچم اسلام (نماز) ؛ پرچمی که روزگاری در گستره ی دیگر ادیان آسمانی هم در اهتراز بود اما شیاطین با هدف انتقام کشی ، آن را به زیر کشیدند چرا که چیزی همانند آن بینی شان را به خاک نساییده بود و چه بسیار کوشیدند که این پرچم هدایت را نیز از بام سرای اسلام به زیر کشند یا کمرنگ نمایند اما جهاد را سد راه و برباد دهنده ی آمال شوم خویش یافتند .

بدین ترتیب هر ملتی که دست از جهاد فی سبیل الله کشید ، شیاطین ذلت را برای آن به ارمغان آوردند و بر آنان حاکمیت یافتند ؛ چنانکه وقتی در زمان علی (علیه السلام ) مردم در رزم و قتال با دشمنان خدا و در راس آنان پسر ابوسفیان کاهلی کردند ؛ معاویه بر آنان تاخت و حاکمیت یافت ، هم که او بدعتها در دین وارد کاهلی کردند ، معاویه بر آنان تاخت و حاکمیت یافت ، هم او که بدعتها در دین وارد کاهلی کردند ؛ معاویه بر آنان تاخت و حاکمیت یافت

، هم او که بدعتها در دین وارد نمود و آسیب ها زد ، چنانکهخ نماز جمعه را نه تنها در غیر جمعه برپاداشت بلکه آن را به سب و ناسزاگویی به ولی خدا (علیه السلام ) نیز آلوده ساخت .

آری جهاد به تعبیر امام علی (علیه السلام ) عبادتی است پاسدار سایر عبادات ، دری است از درهای بهشت که خدا به روی گزیده ی دوستان خود گشوده است ، و جامه ی تقوی است که بر تن آنان پوشیده است ؛ زره استوار الهی است که آسیب نبیند ، و سپر محکم اوست - که تیر در آن ننشیند - هر که جهاد را واگذارد و ناخوشایند داند ، خدا جامه ی خواری بر تن او پوشاند ، و فوج بلا بر سرش کشاند ، و در زبونی و فرومایگی بماند . دل او در پرده های گمراهی نهان ، و حق از او روی گردان ، به خواری محکوم و از عدالت محروم (251)