شبی در پایتخت بهشت صفحه 19

می فرماید نم جز گروهی اندک که از سر جهل یا عناد آن را مسکوت گذاشته یا به کلی نپذیرفته اند ، محدثان و سیره نویسان شهیر بسیاری بدان اشاره کرده اند ، از جمله : علی به حسین مسعودی در مروج الذهب و معادن الجواهر (20) حاکم نیشابوری در مستدرک (21) ابن ابی الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغه (22) علی بن برهان الدین حلبی در سیره الحلبیه ، (23) حافظ گنجی در الطالب و امثال ذلک (24)

می پرسم : مهمترین عامل تاثیر گذار بر سیره ی عبادی حضرت (علیه السلام ) در دوران کودکی چه بوده است ؟

می فرماید : عنایات ، توجهات و الطاف خاص الهی .

می پرسم : مهمترین نمود آن چیست ؟

می فرماید : قرار گرفتن حضرتش در سایه سار خورشید وجود سرور کائنات و مفخر موجودات و رحمت عالمیان و صفوت آدمیان و تتمه ی دور و زمان ، محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله ) . (25)

حضرت خود در این رابطه می فرماید : آنگاه که کودک بودم مرا در کنار خود نهاد و بر سینه ی خویشم جدا داد ، و مرا در بستر خود می خوابانید ، چنانکه تنم

را به تن خویش می سود و بوی خوش را به من می بویانید و گاه بود که چیزی را می جوید ، پس آن را به من می خورانید . از من دروغی در گفتار ندید ، و خطایی در کردار نشنید و من در پی او بودم - در سفر و حضر - چنانکه شتر بچه در پی مادر ، هر روز برای من از اخلاق خود نشانه ای برپا می داشت و مرا به پیروی آن می گماشت . هر سال در حرا خلوت می گزید من او را می دیدم وجز من کسی وی را نمی دید . آن هنگام جز خانه ای که رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) و خدیجه در آن بودند در هیچ خانه ای مسلمانی راه نیافته بود ، من سومین آنان بودم ، روشنایی وحی و پیامبری را می دیدم و بوی نبوت را می شنودم (26)

سپس می فرماید : با مرور این عبارت نورانی می توان به سیره ی عبادی حضرت (علیه السلام ) در دوران کودکی پی برد . دوست دارم در رابطه ی با آنها حصبت نمایی .

حضرت در خردسالی

در حالی که عبارت نورانی حضرت را در ذهن مرو می نمایم می گویم : با دقت در فرمایشات امام (علیه السلام ) که ذکر فرمودید ، می توان به نتایج ذیل دست یافت و آن اینکه حضرت در خردسالی و صغر سن نیز :