شبی در پایتخت بهشت صفحه 2

سخن از علی (علیه السلام ) است و فضیلتهای بی پایان او ، سخن از رادمردی که سر حلقه ی پارسایان و خدای جویان است هم او که عمرش سراسر به عبادت خدای عزوجل گذشت آن هم چه عبادتی ، همه در اوج کمال و زیبنده ی صبح وصال ، همه نور و شعور و در خور موعد حضور ، عبادتی کامل و مشتمل بر هر آنچه که زیبنده ی عبودیت و بندگی حضرت جهان آفرین جل و علاست و این عجب نیست چرا که انسانی کامل چون حضرتش (علیه السلام ) را عبادتی می بایست شایسته و بایسته و سیرتی می باید مبتنی بر آن .

ناگفته پیداست که آن عبادت و این سیره ی عبادی به واسطه قرار داشتن در عالی ترین سطح و بهره مندی از ژرفا

و پهنایی که وصف ناپذیر می نماید و نیز به سعادت آفرینی و انتساب به امامی که عصمت ، روح تابناک و همیشگی پندار و کردار اوست و خود کاملترین الگوی پیش روی آدمیان می باشد می باید بیش از پیش در امتداد نگاه همگان قرار گیرد تا بهره مندی از رستگاری دنیا و آخرت فراگیر شود .

لازمه ی این امر شناسایی و شناساندن سیره ی عبادی آن امام همام (علیه السلام ) است که خود مشتمل بر عبادت حضرت (به معنای خاص ) نیز می باشد ، امری که نگارنده با وجود بضاعت اندک خویش ، قصد پرداختن به آن را داشته است و این کتاب حاصل آن می باشد .

امید آنکه در سالی که به تدبیر مقام فرزانه ی رهبری به نام نامی نورانی و دیر آشنای امام امیرالمومنین (علیه السلام ) زینت و جلا یافته ، توفیق آشنایی بیشتر با حضرتش نصیبمان گردد ، ان شاء الله .

بیژن شهرامی

دیباچه ایوان نجف عجب صفایی دارد

اینجا نجف است ؛ مهبط کروبیان سدره نشین و میعادگاه دینمداران آسمان و زمین ، شهری دیوار به دیوار مهر و نزدیک به سپهر ، خاستگاه باد صبا و رستنگاه درخت صفا که هر شام و پگاه بانگ بر می آورد و دل از کف دادگان را به ولایت عشق بشارت می دهد .

اینجا نجف است ، شهر مقتدای اوصیا و سرحلقه اولیا ، شهر علی و دلتنگی های او ، آنجا که چاه شنیدن درد دل حضرتش (علیه السلام ) را تاب نیاورد و به خون نشست :

چاه چون بشنید آن ، تابش نبود