- آغازه 1
- دیباچه ایوان نجف عجب صفایی دارد 2
- تحفه اول : درحریم کعبه شاه انس وجان آمدپدید 6
- درحریم کعبه شاه انس وجان آمدپدید 7
- حضرت در خردسالی 19
- حکایت 21
- حکایت 23
- حکایت 24
- حکایت 24
- امام ، عبادت ، زندگی 30
- تحفه دوم : امام ، عبادت ، زندگی 30
- حکایت 32
- حکایت 34
- حکایت 40
- حکایت 42
- حکایت 44
- حکایت 49
- حکایت 53
- حکایت 57
- حکایت 58
- حکایت 60
- امام ، عبادت پرستش 63
- تحفه سوم : امام ، عبادت پرس 63
- حکایت 68
- امام و نماز 68
- امام و روزه 74
- امام و حج 76
- حکایت 77
- حکایت 78
- امام و زکات ، انفاق ، خمس 79
- حکایت 80
- حکایت 82
- حکایت 82
- امام و جهاد 84
- حکایت 86
- حکایت 89
- امام ، عبادت ، مردمداری 92
- تحفه چهارم : امام ، عبادت ، مردمداری 92
- امام و میهمانان 93
- حکایت 94
- حکایت 94
- حکایت 95
- امام و همسایگان 95
- حکایت 97
- امام و خویشاوندان 97
- حکایت 98
- حکایت 98
- امام و نیازمندان 98
- حکایت 100
- امام و همسفران 100
- حکایت 101
- حکایت 103
- امام و خانواده شهدا 104
- حکایت 105
- امام و بیماران 106
- حکایت 107
- امام و دانشمندان 108
- مسلم و مسلمه 109
- حکایت 110
- امام و زیردستان 111
- حکایت 111
- حکایت (180) 112
- حکایت 114
- امام و ورزشکاران 115
- امام و سالخوردگان 115
- حکایت 117
- حکایت 119
- امام و گناهکاران 119
- حکایت 120
- تحفه پنجم : امام ، عبادت ، سیاست 121
- امام و خلافت و حکومت 121
- حکایت 123
- امام و اجرای عدالت 125
- حکایت 127
- حکایت 128
- حکایت 129
- امام و کارگزاران 130
- امام و ساده زیستی 132
- حکایت 132
- 1- خانه ی امام 133
- ساده زیستی و زهد 133
- 2- لباس امام 134
- 3- غذای امام 136
- 4- درآمد امام 137
- حکایت 138
- امام و شهروندان 139
- حکایت 139
- امام و دادگری 140
- حکایت 140
- حکایت 142
- امام و عمران دارالاسلام 143
- حکایت 143
- امام و جهاد 145
- تحفه ششم : امام ، عبادت ، جهاد 145
- حکایت 146
- امام و جهاد اکبر 147
- حکایت 149
- حکایت 149
- اخلاص امام در گستره ی جهاد 155
- امام و جهاد جوانمردانه 159
- حکایت 161
- حکایت 163
- خطبه ها 166
- کلمات قصار 182
- تحفه هشتم : امام ، عبادت ، شهادت 184
- امام ، عبادت ، شهادت 184
- حکایت 189
- حکایت 199
- ختام : اوصاف علی (علیه السلام ) به گفتگو ممکن نیست 204
- پی نوشتها 205
- 1 تا 150 205
- 151 تا 305 221
(صلی الله علیه وآله ) از سوی امام علی بن ابیطالب (علیه السلام ) امری بدیهی و مسلم است .
می فرماید : آری همین طور است .
حکایت
در جریان تدوین پیمان صلح حدیبیه مابین سهیل بن عمر و پیامبر عظیم الشان اسلام (صلی الله علیه وآله ) ، حضرت (صلی الله علیه وآله ) ، علی (علیه السلام ) را خواست و بدو فرمود : متن معاهده را بدین شکل که می گویم بنویس :
بسم الله الرحمن الرحیم و علی (علیه السلام ) نوشت :
ابن عمرو گفت : من با این جمله و رحمن و رحیم آن آشنایی ندارم ، بگو بنویسد : باسمک اللهم ؛ یعنی به نام تو ای خدا .
پیامبر (صلی الله علیه وآله ) درخواست او را پذیرفت و علی (صلی الله علیه وآله ) نیز آن را نوشت . سپس پیامبر خطاب به علی (علیه السلام ) فرمود : بنویس این پیمانی است که محمد پیامبر خدا با سهیل بن عمرو نماینده ی قریش منعقد ساخت .
در اینجا نماینده ی قریش از در اعتراض وارد شد و گفت : بگو نام خود و پدرت را نوشته و لقب رسول الله را از متن معاهده بردارد ؛ چه اگر نبوت و دعوت تو را به رسمیت شناخته بودیم ، با تو به ستیز برنمی خاستیم .
حضرت خیرالمرسلین (صلی الله علیه وآله ) که مصلحت اسلامیان را در انعقاد عهدنامه ی مزبور یافته بود به رغم عدم رضایت گروهی از مسلمانان ، خواسته ی سهیل را پذیرفت و به علی (علیه السلام ) فرمود چنان
کند .