- آغازه 1
- دیباچه ایوان نجف عجب صفایی دارد 2
- تحفه اول : درحریم کعبه شاه انس وجان آمدپدید 6
- درحریم کعبه شاه انس وجان آمدپدید 7
- حضرت در خردسالی 19
- حکایت 21
- حکایت 23
- حکایت 24
- حکایت 24
- امام ، عبادت ، زندگی 30
- تحفه دوم : امام ، عبادت ، زندگی 30
- حکایت 32
- حکایت 34
- حکایت 40
- حکایت 42
- حکایت 44
- حکایت 49
- حکایت 53
- حکایت 57
- حکایت 58
- حکایت 60
- امام ، عبادت پرستش 63
- تحفه سوم : امام ، عبادت پرس 63
- امام و نماز 68
- حکایت 68
- امام و روزه 74
- امام و حج 76
- حکایت 77
- حکایت 78
- امام و زکات ، انفاق ، خمس 79
- حکایت 80
- حکایت 82
- حکایت 82
- امام و جهاد 84
- حکایت 86
- حکایت 89
- تحفه چهارم : امام ، عبادت ، مردمداری 92
- امام ، عبادت ، مردمداری 92
- امام و میهمانان 93
- حکایت 94
- حکایت 94
- حکایت 95
- امام و همسایگان 95
- حکایت 97
- امام و خویشاوندان 97
- امام و نیازمندان 98
- حکایت 98
- حکایت 98
- امام و همسفران 100
- حکایت 100
- حکایت 101
- حکایت 103
- امام و خانواده شهدا 104
- حکایت 105
- امام و بیماران 106
- حکایت 107
- امام و دانشمندان 108
- مسلم و مسلمه 109
- حکایت 110
- امام و زیردستان 111
- حکایت 111
- حکایت (180) 112
- حکایت 114
- امام و ورزشکاران 115
- امام و سالخوردگان 115
- حکایت 117
- حکایت 119
- امام و گناهکاران 119
- حکایت 120
- تحفه پنجم : امام ، عبادت ، سیاست 121
- امام و خلافت و حکومت 121
- حکایت 123
- امام و اجرای عدالت 125
- حکایت 127
- حکایت 128
- حکایت 129
- امام و کارگزاران 130
- امام و ساده زیستی 132
- حکایت 132
- 1- خانه ی امام 133
- ساده زیستی و زهد 133
- 2- لباس امام 134
- 3- غذای امام 136
- 4- درآمد امام 137
- حکایت 138
- امام و شهروندان 139
- حکایت 139
- امام و دادگری 140
- حکایت 140
- حکایت 142
- امام و عمران دارالاسلام 143
- حکایت 143
- امام و جهاد 145
- تحفه ششم : امام ، عبادت ، جهاد 145
- حکایت 146
- امام و جهاد اکبر 147
- حکایت 149
- حکایت 149
- اخلاص امام در گستره ی جهاد 155
- امام و جهاد جوانمردانه 159
- حکایت 161
- حکایت 163
- خطبه ها 166
- کلمات قصار 182
- امام ، عبادت ، شهادت 184
- تحفه هشتم : امام ، عبادت ، شهادت 184
- حکایت 189
- حکایت 199
- ختام : اوصاف علی (علیه السلام ) به گفتگو ممکن نیست 204
- 1 تا 150 205
- پی نوشتها 205
- 151 تا 305 221
می فرماید : مهاجران از اهالی شهر مکه بودند که بر اثر اذیت و آزار قریشیان مشرک مجبور به ترک آن شهر و عزیمت به مدینه شدند و انصار عمدتا افراد قبایل اوس و خزرج بودند که از ساکنین اصلی مدینه به حساب می آمدند .
می پرسم : در جریان این قضیه حضرت محمد (صلی الله علیه وآله ) خود فقط با علی (علیه السلام ) پیمان برادری بست ؟
می فرماید : آری منحصرا با علی (علیه السلام ) پیمان اخوت منعقد فرمود .
حکایت
رسول اکرم (صلی الله علیه وآله ) آنگاه که مهاجرین و انصار را با یکدیگر برادر می نمود رو به مسلمانان کرده ، می فرمود : فلانی ! تو برادر فلانی هستی .
کار اخوت به پایان رسید . ناگهان علی (علیه السلام ) با چشمهای اشکبار پیش آمد
و عرض کرد : یا رسول الله ! یاران خود را با یکدیگر برادر نمودید ، ولی عقد اخوت میان من و دیگری برقرار نفرمودید .
در این هنگام پیامبر (صلی الله علیه وآله ) رو به علی (علیه السلام ) کرد و گفت : انت اخی فی الدنیا والاخره ؛ یعنی تو در دنیا و آخرت برادر من هستی ، به خدایی که مرا برای هدایت مردم برانگیخته سوگند ، برقراری پیمان برادری تو را برای این به عقب انداختم که می خواستم در پایان با تو برادر شوم . تو نسبت به من مانند هارون نسبت به موسی هستی ، الا اینکه پس از من پیامبری نخواهد آمد ، تو برادر و وارث من هستی . (72)
3- سپردن زمام امورییت خویش در مکه به علی (علیه السلام )
می پرسم : این امر مربوط به چه مقطع زمانی است ؟