شبی در پایتخت بهشت صفحه 92

می فرماید : آفرین ، ضمن آنکه حضرت (علیه السلام ) دامنه ی امر به معروف و نهی از منکر را محدود به جوان مغرور نکرد و از زن نیز خواست از رفتارهای تنش آفرین پرهیز کند .

سپس می فرماید : امام علی (علیه السلام ) بیش از آنکه به معروفی امر فرماید ابتدا بدان عمل می نمود چنانکه وقتی غلامی به حضرت مراجعه نمود و از ایشان خواست تا بر سر منبر از مردم بخواهد غلامان مسلمان خویش را در راه خدا آزاد سازند ، خواسته ی وی را پذیرفت

اما دیر بدان جامه ی عمل پوشید .

پس از مدتی چون غلام از حضرت (علیه السلام ) علت تاخیر را جویا شد فرمود : صبر نمودم تا خود دیگر بار توان عمل کردن بدین امر (آزاد ساختن غلام ) را بیابم و چون یافتم و بدان عمل نمودم . پس دیگران را نیز بدان امر کردم .

سپس می افزاید : آن امام همام که به زینت الهی عصمت آراسته بود با نهی از منکر خدمات ارزنده ی به جامعه ی اسلامی نمود . حضرت در این زمینه ضمن رعایت مراحل سه گانه ی قلبی ، زبانی و عملی نهی از منکر به هدایت امت اسلامی اهتمام می ورزید .

شوق دریافت ارمغان و تحفه ای دیگر باعث می شود که همچنان مصدع وقت علامه ی فرزانه باشم خدای تعالی جزای خیرش دهد .

تحفه چهارم : امام ، عبادت ، مردمداری

امام ، عبادت ، مردمداری

می فرماید : مردمداری نه تنها خود تجلی عبادات و طاعات در پندار ، و کردار اهتمام کنندگان بدان است بلکه خود عبادتی است که می بایست در بررسی سیره عبادی هر عابد و ستایشگری مورد نظر بررسی کنندگان باشد .

سپس می فرماید : حال ممکن است این پرسش به ذهن آدمی خطور نماید که مردم داری چگونه می تواند خود در مقام عبادتی حائز اهمیت ظاهر شود ؟ در پاسخ باید گفت که آیات و روایات بدین امر تصریح دارند چنانکه در قرآن کریم می خوانیم : ان الله یامر بالعدل و الاحسان و ایتاء ذی القربی و الکاظمین الغیظ و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین همچنان که در روایت می خوانیم من اصبح و