شبی در پایتخت بهشت صفحه 93

لم هتم بامور المسلمین فلیس بمسلم ان اکمل المومینن ایمانا احسنهم خلقا ان سوء الخلق لیفسد و العمل کما یفسد الخل العسل اکثرو ما تلج به اغمتی الجنه تقوی الله و حسن الخلق خیرکم من اطعم الطعام ، و افشی السلام و صلی والناس نیام من اجل الله عز وجل اجلال الشیخ الکبیر و . . .

می گویم : باز تاب پیام زیبای آیات و روایات فوق را در آیینه خیال انگیز شعر شاعران شیرین سخن نیز می توان مشاهده نمود .

می فرماید : آری ، خالی از لطف نیست به مواردی که در ذهن داری اشاره نمایی .

می گویم : شیخ اجل می فرماید :

با اشاره به بیت اخیر می فزایم : فکر می کنم که شاعر در این بیت کوشیده است به این مطلب اشاره نماید که هر عبادت به ظواهر مترتب بر آن خلاصه نمی شود و می بایست رفتار و کردار را هم متاثر از خویش سازد ، چنانکه قرآن کریم می فرماید همین طور است

سپس می فرماید : فریضه مردمداری علاوه بر بهره مندی از آیات و روایات ، قائم و مستظهر است به سیر و سلوک و برخورد حسنه معصومین علیه السلام از جمله امام علی علیه السلام با مردم که نمود عینی همان آیات شریفه و روایات کریمه می باشد .

در ادامه این نوشتار و در راستای تبیین سیره ی عبادی امام علی به جلوه هایی از سیر و سلوک و برخورد بسیار والای فوق اشاره می نماییم . باشد که از رهگذر آن عبادت را آنچنان تعریف نماییم و دامنه آن را

آن گونه در نظر بگیریم که بتوانیم همیشه روی در محراب داشته باشیم ؛ همان گونه که معصومین علیه السلام داشتند اگر چه در بهترین حالات نیز فاصله بسیاری مابین نمازگزاران موفق و آن بزرگواران که خود نمازگزاران برتر و اسوه تمامی تاریخ اند موجود می باشد .

امام و میهمانان

می فرماید : امام علیه السلام بسیار میهمان نواز بود به گونه ای که اگر چند روزی می گذشت و میهمانی در سرایش فرود نمی آمد ، سخت دلتنگ می شد .