- آغازه 1
- دیباچه ایوان نجف عجب صفایی دارد 2
- تحفه اول : درحریم کعبه شاه انس وجان آمدپدید 6
- درحریم کعبه شاه انس وجان آمدپدید 7
- حضرت در خردسالی 19
- حکایت 21
- حکایت 23
- حکایت 24
- حکایت 24
- تحفه دوم : امام ، عبادت ، زندگی 30
- امام ، عبادت ، زندگی 30
- حکایت 32
- حکایت 34
- حکایت 40
- حکایت 42
- حکایت 44
- حکایت 49
- حکایت 53
- حکایت 57
- حکایت 58
- حکایت 60
- امام ، عبادت پرستش 63
- تحفه سوم : امام ، عبادت پرس 63
- امام و نماز 68
- حکایت 68
- امام و روزه 74
- امام و حج 76
- حکایت 77
- حکایت 78
- امام و زکات ، انفاق ، خمس 79
- حکایت 80
- حکایت 82
- حکایت 82
- امام و جهاد 84
- حکایت 86
- حکایت 89
- تحفه چهارم : امام ، عبادت ، مردمداری 92
- امام ، عبادت ، مردمداری 92
- امام و میهمانان 93
- حکایت 94
- حکایت 94
- حکایت 95
- امام و همسایگان 95
- امام و خویشاوندان 97
- حکایت 97
- حکایت 98
- امام و نیازمندان 98
- حکایت 98
- حکایت 100
- امام و همسفران 100
- حکایت 101
- حکایت 103
- امام و خانواده شهدا 104
- حکایت 105
- امام و بیماران 106
- حکایت 107
- امام و دانشمندان 108
- مسلم و مسلمه 109
- حکایت 110
- امام و زیردستان 111
- حکایت 111
- حکایت (180) 112
- حکایت 114
- امام و سالخوردگان 115
- امام و ورزشکاران 115
- حکایت 117
- امام و گناهکاران 119
- حکایت 119
- حکایت 120
- تحفه پنجم : امام ، عبادت ، سیاست 121
- امام و خلافت و حکومت 121
- حکایت 123
- امام و اجرای عدالت 125
- حکایت 127
- حکایت 128
- حکایت 129
- امام و کارگزاران 130
- حکایت 132
- امام و ساده زیستی 132
- 1- خانه ی امام 133
- ساده زیستی و زهد 133
- 2- لباس امام 134
- 3- غذای امام 136
- 4- درآمد امام 137
- حکایت 138
- امام و شهروندان 139
- حکایت 139
- امام و دادگری 140
- حکایت 140
- حکایت 142
- حکایت 143
- امام و عمران دارالاسلام 143
- تحفه ششم : امام ، عبادت ، جهاد 145
- امام و جهاد 145
- حکایت 146
- امام و جهاد اکبر 147
- حکایت 149
- حکایت 149
- اخلاص امام در گستره ی جهاد 155
- امام و جهاد جوانمردانه 159
- حکایت 161
- حکایت 163
- خطبه ها 166
- کلمات قصار 182
- امام ، عبادت ، شهادت 184
- تحفه هشتم : امام ، عبادت ، شهادت 184
- حکایت 189
- حکایت 199
- ختام : اوصاف علی (علیه السلام ) به گفتگو ممکن نیست 204
- پی نوشتها 205
- 1 تا 150 205
- 151 تا 305 221
پیامبر (صلی الله علیه وآله ) به اصحاب فرمود : آیا کسی هست که به این مسکین غذا دهد و او را راضی نماید ؟ امیرالمومنین (علیه السلام ) گفت : این مرد امشب مهمان من باشد . پس از آن حضرت برخاست ، دست فقیر را گرفت و او را به خانه اش برد .
وقتی به خانه رسیدند ، مرد را در اتاقی نشاند و به اتاق دیگر رفت و ماجرا را برای حضرت فاطمه ی زهرا (علیها السلام ) بازگفت .
حضرت فاطمه علیهاالسلام به امیرالمومنین (علیه السلام ) گفت : در ما فقط به اندازه یک نفر غذا داریم که آن را هم برای دختر کوچکم زینب گذاشته ام ، حالا اختیار با شماست .
حضرت علی (علیه السلام ) فرمود : مصلحت آن است که بچه را بخوابانی و چراغ را نیز خاموش نمایی
، زیرا غذا کم و اندک است و ممکن است در نزد مهمان باعث شرمساری شود .
به این ترتیب بچه را خواباندند و غذای اندک را برای مهمان بردند . مرد فقیر از آن غذا خورد تا اینکه کاملا سیر شد در حالی که هنوز مقداری از غذا باقی مانده بود مرد فقیر پس از اینکه سیر شد عرض کرد : خداوند به غذای شما برکت دهد ، سپس خداحافظی کرده و از خانه خارج شد . خداوند به خاطر این گذشت و فداکاری به غذای اهل بیت برکت داد به طوری که از باقیمانده ی آن غذا ، حضرت علی ، حضرت فاطمه ، و امام حسن و امام حسین و زینت (علیهما السلام ) و نیز فضه خدمتکار ایشان خوردند و همگی سیر شدند . شب بعد آیه ای از جانب خدا نازل شد (155) تا این فداکاری را در تاریخ ثبت کند . پیامبر این آیه را برای مسلمان تلاوت فرمود و ماجرای شام حضرت زهرا (علیها السلام ) را برای مردم بیان نمودند . (156)
می گویم : یکی از ویژگی های بارز امداد رسانی امام (علیه السلام ) به نیازمندان محترمانه بودن آن است که عزت نفس و روح استقلال طلبی ایشان را به نیکوترین شکل حفظ می نماید .
می فرماید : آری چنین است
سپس می فرماید : با غصب خلافت و محروم ماندن جامعه از حاکمیت الهی امام (علیه السلام ) فقری که در سایه سار حاکمیت رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) کاملا رنگ باخته و می رفت تا در امتداد حکومت امیر مومنان علی
(علیه السلام ) به کلی محو گردد جانی تازه گرفت و همزمان با زراندوزی دنیا خواهان مرتبط با قدرت حاکم و برافراشته شدن بنای کاخهای مجلل ، کوخها پدید آمد و عفریت فقر بر زندگانی طیف وسیعی از ساکنان دارالاسلام سایه افکن شد . در چنین شرایطی نیز امام علی (علیه السلام ) از یاری نیازمندان دست نکشید تا آنجا که با حفر چاه ، آبادانی مزارع و نخلستانها و اقداماتی از این دست کوشید تا با کارآفرینی برای فقرا و تهیدستان طیف گسترده ای از فقر و بیچارگی برهاند :