زیبایی های اخلاق صفحه 133

بِهٰا أُولٰئِکَ کَالْأَنْعٰامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولٰئِکَ هُمُ الْغٰافِلُونَ» (1).

برای آنان دل هایی است که با آن به فهم و درک حقایق برنمی خیزند، و دیدگانی است که با آن واقعیات را نمی نگرند و گوش هایی است که با آن صدای حق را نمی شنوند،اینان چون چهارپایان بلکه گمراه ترند و اینان بی خبرانند.

«وَ الَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَ یَأْکُلُونَ کَمٰا تَأْکُلُ الْأَنْعٰامُ وَ النّٰارُ مَثْویً لَهُمْ» (2).

و کسانی که به انکار حقایق برخاستند همواره دنبال لذت جویی و چون چهارپایان دنبال شکم پر کردن هستند و آتش جایگاه آنان است.

حیات معنوی

حیات معنوی،حیاتی است که از آراسته شدن به ایمان و عمل صالح و حسنات اخلاقی به دست می آید.مقدمه ی ظهور این حیات گوش دادن به ندای حق و پیام پیامبران و صدای عرشی و ملکوتی امامان و باور کردن حقایق و به کار گرفتن واقعیات است.

خدا در قرآن انسان را پیش از ورود به این حیات پرارزش-گرچه از حیات طبیعی و مادی برخوردار باشد-مرده می داند:

«إِنَّکَ لاٰ تُسْمِعُ الْمَوْتیٰ وَ لاٰ تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعٰاءَ...» (3).

یقیناً تو نمی توانی به این مردگان [ زنده نما و لجوجان متعصّب ] چیزی را بشنوانی،و نمی توانی به کران صدایت را برسانی.

1- 1) -اعراف (7).179.
2- 2) -محمد (47).12.
3- 3) -نمل (27).80.