زیبایی های اخلاق صفحه 136

نُطقُهُم حِکمهً،وَ مَشَوْا فکانَ مَشْیُهُم بَینَ النّاسِ برکهً،لَو لَا الآجالُ التی قد کُتِبَتْ عَلَیهم لم تَقِرَّ أرواحُهُم فی أجسادِهِم خَوفاً مِن العَذابِ و شَوقاً إلَی الثَّوَابِ (1).

کسی که خدا را بشناسد و او را بزرگ بشمارد زبانش را از سخن بیهوده باز می دارد،و شکمش را از طعام حرام و اضافی منع می کند،و باطنش را با روزه و عبادت شبانه تصفیه می نماید.گفتند.پدر و مادرمان به فدایت ای پیامبر خدا ! اینان اولیای الهی هستند ؟ فرمود.به راستی اولیای الهی ساکتند و سکوتشان ذکر است،و با دقت و تأمّل می نگرند و نگریستنشان عبرت است،و سخن می گویند و گفتارشان حکمت است،و راه می روند و راه رفتنشان میان مردم برکت است،اگر اجلهایی که به آنان مقرّر شده نبود، روحشان در جسدشان به خاطر ترس از عذاب و شوق به ثواب برقرار و پابرجا نمی ماند.

حیات برتر و ملکوتی

این حیات حقیقتی است که از برکت ایمان و عمل صالح و بویژه حسنات و مکارم اخلاقی و فضایل درونی در قیامت ظهور می کند،و در کنارش علاوه بر رضایت و خشنودی حق انواع نعمت های کامل بهشتی چه در جهت مادی، مانند.خوراکی ها،آشامیدنی ها،پوشاکی ها،زینت ها و زیورها،ظرف ها و جام ها،تخت ها و قصرها،و چه در جهت معنوی،مانند.همنشینی با پیامبران و امامان و صالحان و صدیقان و شهیدان و اولیای الهی و بودن در کنار پدران و مادران و همسران و فرزندان شایسته وجود دارد،که همه ی آنها برای ابد و همیشه و جاوید و بدون کم شدن و قطع شدن در اختیار انسان است.