زیبایی های اخلاق صفحه 224

اللِسانُ سَبُعٌ إن أطلَقْتَه عَقَر (1).

زبان درنده ای است که اگر رهایش کنی زخم می زند.

کلُّ إنسان مُؤاخِذٌ بِجِنایَهِ لِسانِهِ وَ یَدِهِ (2).

هر انسان به جنایت زبان و دستش مؤاخذه خواهد شد.

کَمْ مِن إنسانٍ أهلَکه لِسان (3).

چه بسیار انسانی که زبان او را هلاک کرد.

صلاحُ الإنسانِ فِی حَبسِ اللِسان (4).

مصلحت انسان در حبس زبان است.

خاموشی و اندیشه

اولیای الهی به خاطر شرور و فتنه های زبان صمت و سکوت را در مواردی که لازم می دانستند برابر با فرمان های حق شعار خود قرار می دادند و از بیجا گفتن و بیهوده بافتن و کلام باطل و هر سخنی که مورد پسند حق نبود خودداری می کردند و دنیای خلوت سکوت و خاموشی را برای تفکر و اندیشه در حقایق غنیمت می شمردند و برای یافتن واقعیات معنوی و الهامات غیبی به حرکت فکری می پرداختند.چنان که پیامبر بزرگ اسلام از حضرت حق روایت می کند که به من سفارش فرمود:

أن یکونَ صَمتی فِکراً (5).

1- 1) -غرر الحکم.213،خطر اللسان،حدیث 4143؛هدایه العلم.552.
2- 2) -غرر الحکم.213،خطر اللسان،حدیث 4157؛هدایه العلم.552.
3- 3) -غرر الحکم.213،خطر اللسان،حدیث 4159؛هدایه العلم.552.
4- 4) -غرر الحکم.210،حسن اللسان،حدیث 4054.
5- 5) -تحف العقول.36؛بحار الانوار.140/74،باب 7،حدیث 8.