زیبایی های اخلاق صفحه 349

حُرِّنا وَ مَملوکِنا (1).

خدایا زندگان و مردگان و حاضران و غایبان و مردان و زنان و کودکان و بزرگسالان و آزادگان و بردگان ما را مورد آمرزش قرار ده.

عجب نماز شبی

شخصی از دوستانم می گفت.با اهل تهجّدی که کمتر نماز شبش و مناجات سحرش ترک می شد مأنوس بودم،شبی در خلوت سحر شاهد نماز شب باحال و باارزشش بودم،در حال و در عبادت او دقت می کردم،چون در نماز وتر دست به قنوت برداشت به جای آمرزش خواستن برای چهل مؤمن برای چهل گنهکار درخواست آمرزش کرد،پس از نماز به او گفتم.مگر نگفته اند در قنوت نماز وتر به چهل مؤمن دعا کنید ؟ پاسخ داد.همه ی مؤمنان را مؤمنان دیگر در نماز شب دعا می کنند ولی گنهکاران از این خلوت پرقیمت و مناجات باارزش چرا نصیب و سهمی نبرند،آنان هم بنده ی خدایند و مستحق و گدای آمرزش،شاید خود برای آمرزش خود کاری نکرده باشند،و اکنون در برزخ گرفتار گناهان خویشند، باید برای آنان هم بنا به فرموده ی پیامبر که آمرزش خواهی برای آنان را بر عهده ی ما واجب دانسته اند از خدا طلب آمرزش کرد تا از رنج برزخ با دعای ما درآیند و متقابلاً به ما دعا کنند،که خدا دعای دل سوختگان اهل برزخ را بی تردید نسبت به ما مستجاب خواهد کرد.

آری،گناهکاران هم بر عهده ی ما حق واجب دارند،باید به ادای این حق واجب عاشقانه اقدام کرد.