زیبایی های اخلاق صفحه 38

محبّ خدا نیست و وفای عملی ندارد،و علاوه بر این آلوده به بخل است و از نعمت سخا در محرومیت است.

سخاوت در روایات

قرآن و روایات در برابر مذمّتی که از بخل و بخیل دارند،از سخاوت و سخی ستایش و مدح می کنند.

از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است:

السَّخَا خُلُقُ اللّٰهِ الْأَعظَمُ (1).

سخاوت عظیم ترین منش خداست.

و نیز آن حضرت فرموده:

اِنَّ السَّخاءَ شَجَرَهٌ مِنْ اشْجارِ الجَنَّه لَها اغصَانٌ مُتَدَلِّیَهٌ فِی الدُّنیَا،فَمَن کَانَ سَخِیّاً تَعَلَّقَ بِغُصْنٍ مِن اغْصَانِهَا فَسَاقَهُ ذَلِکَ الغُصنَ الَی الجَنَّهِ (2).

همانا سخاوت درختی از درختان بهشت است،شاخه هایی آویخته در دنیا دارد،کسی که سخی است به شاخه ای از شاخه هایش بسته است،پس آن شاخه او را به بهشت می کشاند.

و از آن حضرت روایت شده است:

السَّخِیُّ قَریبٌ مِنَ اللّٰهِ،قَریبٌ مِنَ النَّاسِ،قَریبٌ مِنَ الجَنَّهِ (3).

انسان سخی به خدا و به مردم و بهشت نزدیک است.

1- 1) -کنز العمال.15926؛میزان الحکمه.2426/5،السّخاء،حدیث 8349.
2- 2) -امالی طوسی.474،مجلس 17،حدیث 1036؛بحار الانوار.171/8،باب 23،حدیث 114؛میزان الحکمه.2426/5 السخاء،حدیث 8350.
3- 3) -مصباح الشریعه.82،باب السابع و الثلاثون،فی السخاء؛بحار الانوار.355/68،باب 87،حدیث 17؛میزان الحکمه.2428/5،السخاء،حدیث 8377.