200داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع) صفحه 28

((روزی حضرت زینب (س ) در محضر دو برادرش ، حسن و حسین (ع ) نشسته بود ، و آنها درباره بعضی از گفتار رسول خدا (ص ) با هم گفت و گو می کردند . زینب (س ) به آنها عرض کرد : شنیدم در گفتار خود می گفتید رسول خدا (ص ) فرمود : ((الحلال بین و الحرام بین شبهات لا یعلمهن کثیر من الناس . . . ))؛ بعضی از امور حلال آشکار است و بعضی حرام آشکار ، ولی بعضی شبهه ناک است که بسیاری از مردم حکم آن را نمی دانند و تشخیص نمی دهند .

آن گاه زینب (س ) چنین شرح داد : هر کس از امور مشتبه پرهیز کند ، دین و آبرویش را از انحراف حفظ می کند و هر کس که مرتکب امور شبهه ناک شد ، پایش به سوی حرام می لغزد ، مانند چوپانی که گوسفندانش را در نزدیک پرتگاهی عبور می دهد ، قطعا احتمال سقوط آن گوسفندان از آن پرتگاه ، بسیار است ، بدان که هر چیزی پرتگاهی دارد

، اموری را که خداوند حرام کرده ، همان پرتگاه هستند ، ارتکاب امور شبه ناک ، نزدیک به آن پرتگاه خواهد بود که موجب سقوط خواهد شد .

در هر انسانی عضوی وجود دارد که اگر صالح شود ، موجب صالح شدن سایر اعضا است و اگر فاسد شود ، باعث فاسد شدن سایر اعضا می گردد . آن عضو قلب است . ای برادرانم ! (حسن و حسین ) آیا از پیامبر (ص ) که به تاءدیب الهی ادب شده ، شنیده اید که فرمود : ((ادبنی ربی و احسن تاءدیبی ))؛ خداوند مرا تاءدیب نمود و نیکو ادب کرد ؟

حلال آن است که خداوند آن را حلال نموده ، قرآن آن را بیان کرده و پیامبر (ص ) آن را توضیح داده است ، مانند : حلال بودن خرید و فروش ، اقامه نماز در وقتش ، ادای زکات ، انجام روزه ماه رمضان و حج برای مستطیع ، و ترک دروغ ، نفاق و خیانت و مانند : امر به معروف و نهی از منکر .

حرام آن است که خداوند آن را حرام کرده ، و در قرآن بیان نموده است و به طور کلی حرام نقیض حلال است . امام امور شبهه ناک ، اموری است که نه حلال بودن آن را می دانیم و نه حرام بودن آن را ، انسان با ایمانی که نه حلال بودن چیزی را می داند و نه حرام بودن آن را ، اگر سعادت دنیا و آخرت را می طلبید ،

باید هیچ گاه به دنبال چیزی که آخرش مشتبه است نرود ، واجبات الهی

را انجام دهد و محرمات او را ترک نماید و از شبهه ها پرهیز کند ، در این صورت قطعا رستگار شود ، و گرنه پایش به سوی حرام بلغزد و سرانجام در میان حرام بیفتد .

هنگامی که گفتار زینب کبری (س ) به این جا رسید ، امام حسن (ع ) به زینب (س ) رو کرد و فرمود : خداوند به کمالات تو بیفزاید ، آری همان گونه است که می گویی ، ((انک حقا من شجره النبوه و من معدن الرساله ))؛ حقا که تو از درخت نبوت و از معدن رسالت هستی . یعنی گفتار و روش و منش تو ، از مرکز نبوت و مخزن رسالت پیامبر اسلام (ص ) نشاءت می گیرد . (47)

سؤ ال و جواب برادر و خواهر