200داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع) صفحه 44

زینب در کاروان حسین (ع )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

هنگامی که کاروان حسین (ع ) تصمیم گرفت مکه را به قصد کوفه ترک کند ، روایت کننده می گوید : چهل محمل را دیدم که با پوشش کامل و موزون ، آماده کرده بودند تا بنی هاشم بانوان محرم خود را بر آنها سوار نمایند . به آن صحنه باشکوه می نگریستم ، ناگاه دیدم از سرای حسینی جوانی بلند بالا و خوش چهره که خالی بر صورتش بود ، بیرون آمد و خطاب به بنی هاشم فرمود : ((از من دور شوید)) . آنها دور شدند ، آن گاه دو زن از سرای حسینی بیرون آمدند ، در حالی که سایر بانوان اطراف آنها را گرفته بودند . آن جوان خوش چهره ، محملی را آماده کرد و زانوی خود را خم کرد و در محضر امام حسین (ع ) آن دو بانو را با احترام مخصوص سوار محمل نمود . از یکی پرسیدم : این دو بانو و آن جوان مه لقا کیستند ؟ گفت : ((آن دو بانو یکی زینب (س ) و دیگری ام کلثوم است و آن جوان زیباروی ، حضرت عباس (ع ) می باشد . ))

آری زینب (س

) با چنین عزت و شکوهی سوار محمل شده و به سوی کوفه روانه گردید . (68)

ورود به کربلا

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

هنگامی که امام حسین (ع ) و همراهان در روز دوم محرم که روز پنج شنبه بود به کربلا رسیدند و در همان محل سکونت نموده و خیمه ها را به پا کردند ، دو حادثه جانسوز در رابطه با زینب (س ) رخ داد .

پس از بر پا شدن خیمه ها و سکونت در کربلا حضرت زینب (س ) هراسان به حضور برادرش امام حسین (ع ) آمد و عرض کرد : ((این بیابان را خوفناک می بینم ، چرا که خوف عظیمی از آن ، به من روی آورده است . ))

امام حسین (ع ) فرمود : خواهر جانم ، هنگام رفتن به جبهه صفین در همین جا با پدرم فرود آمدیم ، پدرم سرش را روی دامن برادرم نهاد و ساعتی خوابید و من حاضر بودم ، پدرم بیدار شد و گریه کرد ، برادرم حسن (ع ) از او پرسید : ((چرا گریه می کنی ؟ )) پدرم فرمود : ((کانی رایت فی منامی ان هذا الوادی بحر من الدم و الحسین قد غرق فیه و هو یستغیث فلا یغاث ))؛ گویا در عالم خواب دیدم ، این بیابان دریایی از خون است و حسین (ع ) در آن غرق شده و هر چه یار و یاور می طلبد ، کسی او را یاری نمی کند .