200داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع) صفحه 90

تازیانه به زینب (س )

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

از بعضی مقاتل عامه نقل شده است : زمانی که اهل بیت (ع ) را وارد شام نمودند علیا مخدره زینب (س ) به شمر ملعون فرمود : ما را از راه خلوتی عبور دهید . آن لعین اعتنا نکرد و چند تازیانه به بی بی زد . علیا مخدره ناراحت شد و به زمین امر فرمود : فرو ببر او را ، و زمین تا کمر او را فرو برد . صدای نازنین امام حسن (ع ) بلند شد : خواهر ، برای رضای خدا صبر کن . بی بی زینب به زمین امر فرمود : رهایش کن ، و زمین رهایش کرد . (136)

دیدن صحنه دلخراش

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

زینب (س ) از کجاوه روی آورده سر برادرش را دید و به سختی پیشانی خود را به چوب جلو کجاوه زد ، تا اینکه دیدم خون از زیر مقنعه و روسری او بیرون می شد ، و تکه پارچه ای را به آن خون اشاره نمود ، یعنی تکه پارچه ای روی آن زخم نهاد .

ناگفته نماند : علیا حضرت زینب (س ) با آن همه صبر و شکیبایی که داشت چگونه و چرا با دیدن سر و مطهر برادر پیشانی اش را به چوب کجاوه زد ، طوری که از آن خون جاری و روان گشت ؟ می توان گفت : از بسیاری مصایب و اندوه ها و صبر و شکیبایی و خودداری نمودن خون در قلب و همه جای بدن او فشار آورد که حتما بایستی حجامت (بادکش کردن و خون گرفتن از بدن به وسیله مکیدن با شاخ و

جز آن و تیغ زدن به پوست بدن ) یا فصد (رگ زدن ) نمود ، تا خون از فشار باز ایستد و پیشامدی روی ندهد ، و چون وسیله حجامت و فصد نبود ، به اشاره سر بریده امام (ع ) سرش را به سختی به چوب کجاوه زده تا خون گرفته شده از فشار باز ایستد ، و می توان ((فنطحت جبینها)) به صیغه مجهول خواند ، یعنی علیا حضرت زینب (س ) چون روی آورد و سرش را از کجاوه بیرون نمود و سر برادرش را دید پیشانی به چوب جلو کجاوه زده شد ، و اینکه به جای ((نطح )) ، ((نطحت )) گفته ، برای آن است که جبین برای مذکر و مؤ نث استعمال شده و و به کار رفته مگر اینکه گفته شود : این سخن درست نیست برای اینکه جبین که برای مذکر و مؤ نث استعمال می شود به معنی جبان و ترسو است نه به معنی پیشانی ، ((والله العالم )) .

خلاصه علیا حضرت زینب (س ) در آن هنگام آغاز نموده و فرمود :

1-ای هلال و ماه نو (ماه شب اول ماه قمری ) که چون به حد و پایان کمال و آراستگی رسید (ماه شب چهارده شد) ، پس خسوف و ماه گرفتن آن فرا گرفت و غروب و ناپدید شدن را آشکار ساخت . (اینکه علیا حضرت زینب (س ) سر برادر را تشبیه به هلال و ماه نو نموده ، شاید برای آن بوده که اهل کوفه با دست هاشان به یکدیگر اشاره به سر مقدس اباعبدالله الحسین (ع ) می