200داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع) صفحه 95

به هر صورت از مجموع این نقل ها معلوم می شود چه تدارک عظیمی برای این جشن شوم دیده و چه مراسمی بر پا کرده بودند معلوم است که در چنین شرایطی بر خاندان مظلوم و داغدیده اهل بیت پیغمبر ، با دیدن آن مناظره و احوال چه گذشته است !

از بانوی قهرمان ما در این مراسم و اوضاع و احوال سخنی نقل نشده ، مگر پس از ورود به مجلس یزید ، که آن جا چنان غرور و نخوت او را درهم شکست و او را چنان با چند جمله کوبنده و یک سخنرانی پر مغز و فصیح رسوا می کرد که مجال هر گونه عوام فریبی و عذر خواهی واداشت ، و چنان حساب شده و دقیق و با قدرت قلب ، او را به محاکمه کشید که عموم محدثان و مورخان شجاعت آن حضرت را در این محاکمه کشیدن و گفت و گو ستوده اند . (140)

خطابه زینب (س ) در کوفه

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

پس از شهادت امام حسین (ع ) ، بلافاصله امانت بزرگ پی گیری راهش ، به دوش زینب کبری (س ) گذارده شد و او با سخنان آتشین خود ، خفتگان

را بیدار و یاغیان و سرکشان را رسوا می کرد .

هنگامی که کاروان اسیران ، در آن جو پر از ظلم و خفقان به کوفه رسید ، زنان و مردان و کودکان کوفه در دو طرف مسیر صف کشیده بودند و نظاره می کردند . برخی ناراحت و برخی بهت زده و گروهی نیز از شدت تاءثر اشک می ریختند . حضرت زینب نگاهی به مردم افکند و با اشاره خواست همه سکوت کنند . آن گاه با شجاعتی بی نظیر و علی وار به سخنرانی ایستاد :

((هان ، ای مردم کوفه ! ای اهل نیرنگ و فریب ! گریه می کنید ؟ ! ای کاش هیچ گاه اشک چشم هایتان تمام نشود و هرگز ناله هایتان خاموش نگردد . همانا مثل شما مثل زنی است که رشته خویش را پس از خوب بافتن ،

پنبه نماید . شما سوگندهای خود را دست آویز فساد ، در میان خویش قرار دادید .

((هان ! آگاه باشید ! چه بد است آن بار گناهی که بر دوش گرفته اید .