امام علی علیه السلام بزرگ مردی ناشناخته صفحه 62

1- 124. اعلامیه حقوق بشر که در دهم دسامبر 1948 میلادی توسط مجمع عمومی سازمان ملل تصویب و اعلام شد در 30 ماده شامل موضوعاتی است از قبیل: برخورداری همه مردم - با هر نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقیده سیاسی و غیر آن با هر ملّیتی - از آزادی، حقوق، امنیت، قانون و دادگاه یکسان، همچنین هر کس حقّ انتخاب آزادانه محل اقامت و همسر خود را از هر کشور و در هر کشوری دارا بوده و می تواند در اداره امور عمومی کشور خود، خواه مستقیماً و خواه به واسطه نمایندگانی که آزادانه انتخاب شده اند، شرکت جوید.

ما در چهار نقطه خلاصه می شود:

1- اعلامیه جهانی را هزاران نفر از متفکرین، اکثریت یا همه دولت های جهان وضع کرده، در صورتی که مواد و اصول قانون اساسی علوی را بزرگمرد واحدی به نام علی بن ابی طالب علیه السلام وضع نموده است.

2- حضرت امیرعلیه السلام بیش از 14 قرن بر بنیان گذاران اعلامیه حقوق بشر پیشی گرفته است.

3- گرد آورندگان اعلامیه حقوق بشر، با لاف و گزاف و خودستایی فراوان سراسر دنیا را درباره کاری که می خواستند انجام دهند پر ساختند، در حالی که حضرت امیرعلیه السلام دائماً تواضع داشته و از خداوند و مردم امید آن داشت که از کرده و نکرده اش درگذرند و او را ببخشند.

4- چهارمین و مهم ترین تفاوت این است که: اکثر دولت هایی که در پیدایش این اعلامیه سهیم بوده اند خود اولین پایمال کننده آن هستند و سربازان خود را برای نابودی آن به نام آزادی و دفاع از حقوق بشر گسیل می دارند. در صورتی که حضرت امیرعلیه السلام هرجا که قدم نهاد و در هر مقامی که سخن گفت و هرگاه که برق شمشیرش همراه پرتو خورشید درخشید، پرده های استبداد را پاره کرد و شکل های گوناگون استثمار و خودپرستی را از میان برداشت و ریشه ظلم و ستم را خشکاند. سرانجام در راه دفاع از حقوق بشر و نگهبانی از آزادی های انسان، جان خویش را فدا نمود و به فیض عظیم شهادت رسید.