- مقدمه 1
- دوستان را کجا کنی محروم 3
- بشارت راهب یمامه 5
- تهنیت خداوند 6
- آیات قرآن در توصیف علی بن ابی طالب علیه السلام 7
- عهد خدا 10
- خورشید طالع 11
- نامش قرین نام پیامبرصلی الله علیه وآله 12
- اشاره 12
- ندای الهی 13
- قسمت اول 14
- قسمت دوم 25
- افتخار همراهی 35
- برتری امام علی علیه السلام 35
- یگانه تاریخ 38
- دریای بیکران 39
- دانش علی علیه السلام 45
- پارسایی مولا 46
- پیمان امیرالمؤمنین علیه السلام با مسیحیان 51
- توضیح 51
- متن پیمان نامه 52
- اشاره 61
- تفاوت پایه گذاران اصول علوی و اعلامیه جهانی: 61
- راویان غدیر: بسیار کم...!!؟ 67
- راویان غدیر: بسیار زیاد...!!؟ 67
- چرا چنین...!!؟ 68
- سخن مرا بشنوید 70
- رسالت انسانی و شخصیت امام علی علیه السلام 71
- همه شنیدند...! همه دیدند...!!؟ 85
- اشاره 85
- پرده پوشی... چرا...؟! 87
- احیای غدیر... به دست صاحب غدیر...! 88
- غدیر زنده است... فراموشش نکنیم! 89
1 - «فَتَلَقّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ»؛(1)
«آدم ابوالبشر کلماتی را از پروردگارش دریافت کرد»؛ که مقصود از این کلمات، محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین هستند.
2 - «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً»؛(2)
«جز این نیست که خداوند اراده کرده است پلیدی را از شما اهل بیت بیرون ببرد و شما را پاکیزه گرداند»؛ که مقصود از اهل بیت علیهم السلام، علی و فاطمه و حسن و حسین هستند.
3 - «فَمَنْ حآجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جآءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنآءَنا وَأَبْنآءَکُمْ وَنِسآءَنا وَنِسآءَکُمْ وَأَنفُسَنا وَأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبِینَ»؛(3)
«هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی
1- 8. بقره، آیه 37؛ ابن النجار از ابن عباس و کنزالعمال، ج 1، ص 234؛ نقل از فضائل الخمسه، ج 1، ص 170 و الدر المنثور تفسیر آیه فتلقی آدم و مسند الفردوس، دیلمی نقل از فضایل الخمسه، ج 1، ص 171: مقصود از کلمات محمّد علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام است.
2- 9. احزاب، آیه 33. احمد محمّد صبحی در کتاب نظریه الامامه لدی الشیعه الاثنا عشریه تحلیل فلسفی للعقیده، ص 181 می گوید: پیشوایان تفسیر ثبت کرده اند که این آیه درباره علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام است، مانند سیوطی در الدرالمنثور، ج 5، ص 199 و فخررازی در تفسیر کبیر، ج 6، ص 783 و ابن حجر عسقلانی در الاصابه، ج 4، ص 497 و حاکم در مستدرک و ذهبی در تلخیص، ج 3، ص 146 و احمد بن حنبل، ج 3، ص 259.