اوصاف الرسول: دربیان اسامی،القاب،اوصاف وکنیه های پیامبر اعظم صلی الله علیه وآله صفحه 105

شفیع

شفیع به معنای شفاعت کننده و خواهشگر است، کسی که برای دیگران پا در میانی می کند، و پیامبر خدا به جهت عظمت و مقامی که نزد خدا دارد، برای گناهکاران امّت خود شفاعت می کند.

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّهَ اللَّهِ عَلَی الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ... وَالشَّفِیعَ إِلَیْهِ»؛(1) «سلام بر تو ای حجت خدا بر اولین و آخرین و کسی که شفیع نزد خداست».

در عبارتی دیگر آمده است:

«... وَ نِعْمَ الشَّفِیعُ اَنْتَ یا مُحَمَّدُ»؛(2)

«و چه خوب شفیعی هستی تو ای محمّد».

و از خدا می خواهیم که شفاعت آن حضرت را در حقّ ما و همه مسلمانان قبول بفرماید.

«اَللّهُمّ کَرِّمْ مَقامَهُ وَ عَظِّمْ بُرْهانَهُ وَ شَرِّفْ بُنْیانَهُ وَ بَیِّضْ وَجْهَهُ وَ اَعْلِ کَعْبَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتُهُ وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ فِی اُمَّتِهِ»؛(3)

«خدایا مقامش را کریم، برهانش را عظیم، بنیانش را شریف و چهره اش را سپید و درجه اش را رفیع و شفاعتش را برای امتش قبول بفرما».

شفیع الامه

یعنی کسی که شفاعت امّت خود را نزد خداوند خواهد نمود؛ لذا به آن

1- 327. مفاتیح الجنان، زیارت حضرت رسول از دور / بحارالانوار، ج 97، ص 183 / اقبال، ص 604.
2- 328. مفاتیح الجنان، زیارت حضرت رسول از دور / بحارالانوار، ج 95، ص 282.
3- 329. بحارالانوار، ج 97، ص 179.