اوصاف الرسول: دربیان اسامی،القاب،اوصاف وکنیه های پیامبر اعظم صلی الله علیه وآله صفحه 47

«وَ جَعَلَنِی فِی الدُّنْیا سَیِّدَ وُلْدِ آدَمَ وَ فِی الآخِرَهِ زَیْنَ الْقِیامَهِ وَ حَرَّمَ دُخُولَ الْجَنَّهِ عَلَی الأَنْبِیاءِ حَتّی اَدْخُلَها أَنَا»؛(1)

«خداوند مرا آقای فرزندان آدم در دنیا و زینت قیامت در آخرت قرار داده و ورود به بهشت را بر انبیاء حرام نموده تا این که من داخل شوم».

«... وَ اَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ الْجَنَّهَ»؛(2)

«او اولین کسی است که وارد بهشت می شود».

حرف ب

باخع

به معنای کسی که از شدت غم و غصه نزدیک است که خود را از بین ببرد. پیامبر اکرم نیز به سبب رحمت و رأفت زیادی که به مردم داشت، می خواست همه آنان یک شبه مسلمان و خداپرست شوند؛ امّا از این که می دید برخی با وجود شناخت حقّ و پی بردن به آن، باز هم از پذیرش آن امتناع می کردند بسیار ناراحت و غمگین می شد؛ لذا در قرآن کریم فرموده است:

«فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَّفْسَکَ عَلَی آثارِهِمْ إِن لَّمْ یُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِیثِ أَسَفاً».(3)

«گویی می خواهی به خاطر اعمال آنان، خود را از غم و اندوه هلاک کنی اگر به این گفتار ایمان نیاورند!»

به همین سبب این آیه شریفه نازل شد و فرمود:

«طه ما أَنزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی ؛(4)

«طه؛ ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی!»

1- 132. خصال، ج 2، ص 412.
2- 133. بحارالانوار، ج 16، ص 332.
3- 134. سوره کهف، آیه 6.
4- 135. سوره طه، آیه 1 و 2.