کتابخانه بالقرآن

اوصاف امیرالمؤمنین علیه السلام (بیش از 2هزار منقبت) صفحه 332

صفحه 332

1- 1823. بحارالانوار، ج 20، ص 260؛ کشف الغمه، ج 1، ص 68؛ ارشاد القلوب، ج 1، ص 108؛ موسوعه امام علی، ج 8، ص 393.

2- 1824. ارشاد القلوب، ج 1، ص 157.

3- 1825. بحارالانوار، ج 33، ص 248؛ الفضائل، ص 77.

4- 1826. بحارالانوار، ج 36، ص 222؛ غیبت نعمانی، ص 107.

«تقوبیت که همان امیرمؤمنان علیه السلام است اولین جانشین و وصی آخرین پیامبر الهی است».

1754 تَمَّتْ بِهِ کَلِماتُ اللَّهِ

بخشی از زیارت امام علی علیه السلام در روز مبعث چنین می باشد:

«وَتَمَّتْ بِکَ کَلِماتُ اللَّهِ»؛(1)

«به واسطه تو بود که کلمات الهی به اتمام و کمال رسید».

1755 تَنْطِقُ الْحِکْمَهُ مِنْ نَواحِیهِ

حکمت از تمام وجودش سخن می گوید.

همچنین مراجعه شود به: بَعِیدُ الْمُدی [1740]

1756 تَهَدَّلَتْ أَغْصانُهُ عَنْ نَبْعَهِ الْاِمامَهِ

پر و بال و شاخه های او از چشمه امامت نشو و نما و رشد یافته است.

همچنین مراجعه شود به: اسْتُقِی عُرُوقُهُ مِنْ مَنْبَعِ النُّبُوَّهِ [1658]

1757 ثَبَتَ بِهِ الْإِسْلامُ

دین اسلام به سبب فداکاری های او استوار و ثابت شد.

همچنین مراجعه شود به: أَحْسَنُ الْقَوْمِ عَمَلاً [1644]

1758 جامِعُ الْحِلْمِ

حلم و بردباری را در خود جمع کرده است.

زبیر بن عوام نقل می کند: هنگامی که منافقان گفتند: ابوبکر خودش را بر علی علیه السلام مقدم کرده.

ابوبکر به منبر رفت و گفت: صبر کنید، چه می گویید؟ گمان می کنید من گفتم: افضل از علی هستم؟ چطور این حرف را بزنم که نه سابقه او را دارم، نه قرابتش را و نه ویژگی های او را؟ او موحّد بود در حالی که من ملحد بودم، او قبل از من خدا را عبادت می کرد، دوست رسول خداصلی الله علیه وآله شد، حال آن که من دشمن او بودم، من هرگز نمی توانم ثناگوی او باشم.

به خدا قسم! علی به محبت خدا و به قرابت رسول او رستگار شده، در ایمان به درجه ای رسیده که اگر اولین و آخرین جمع شوند غیر از انبیا به مرتبه و روش او نمی رسند... .

«بَذَلَ للَّهِ ِ مُهْجَتَهُ، وَلِابْنِ عَمِّهِ مَوَدَّتَهُ، کاشِفُ الْکَرْبِ، وَدامِغُ الرَّیبِ، وَقاطِعُ السَّبَبِ إِلّا سَبَبَ الرَّشادِ، وَقامِعُ الشِّرْکِ وَمُظْهِرُ ما تَحْتَ سُوَیدا حَبَّهِ النِّفاقِ، مُحِنَّهُ هذَا الْعالَمِ، لَحِقَ قَبْلَ أَنْ یلاحَقَ وَبَرَزَ قَبْلَ أَنْ یسابَقَ، جَمَعَ الْعِلْمَ وَالْحِلْمَ وَالْفَهْمَ، فَکَأَنَّ الْخَیراتُ کانَتْ لِقَلْبِهِ کَنُوزاً...»؛(2)

«او کسی است که خون قلبش را نثار خدا کرد و مودّتش را به پای رسول خدا گذاشت همان که برطرف کننده غم و اندوه و دفع کننده شک و تردید و قطع کننده اسباب فاسده است مگر سبب و راه هدایت را، او که شرک را درهم می کوبد و آشکار می کند تخم نفاق را از ضمیر منافقان. پیوسته متحمل شداید اهل عالم بود، به اسلام پیوست قبل از اینکه او را دعوت کنند و سبقت به ایمان به خدا گرفت قبل از اینکه به او عرضه بدارد. دانش، حلم و فهم را در خود جمع کرد، گویا قلب او گنجینه تمام خیرات است».