فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 351

1- 515. سوره بقره، آیه 3.

2- 516. همان، آیه 261 ؛ آیات بعد نیز به همین امر نیک پرداخته است.

«مَثَل آنان که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند همانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه صد دانه باشد، خداوند برای هر کس که بخواهد آن را دو چندان می کند.»

خداوند متعال در این آیه و آیات بعد برای نشان دادن پاداش عظیم و کم نظیر انفاق مال، آن را همانند بذری معرفی فرموده که در اثر افشاندن در شرایط مناسب و رعایت نمودن اصول لازم رشد و ایمنی به هفتصد دانه مبدل می گردد. روشن است - بلکه از ذیل همین آیه نیز می توان استفاده کرد - که دارا بودن شایستگی بیشتر از جهت اخلاص، کیفیت و... به ارزش و مقدار این پاداش خواهد افزود.

در برخی از آیات هم برخورداری از ارزش و پاداش فوق العاده انفاق، مشروط به مایه گذاشتن از سرمایه هایی شده که انسان به آن ها علاقه مند است.

« لَنْ تنالُوا الْبِرَّ حَتی تنْفِقُوا مِمَّا تحِبُّونَ وَ ما تنْفِقُوا مِنْ شَی ءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ ».(1)

«هر گز به (پاداش و حقیقت) نیکوکاری نمی رسید تا آنکه از آنچه دوست دارید انفاق نمایید. و آنچه انفاق می کنید قطعاً خداوند به آن آگاه است.»

از راه کارهای معمولِ برقراری ارتباط و نزدیک شدن روابط بین افراد و شخصیت های بزرگ اجتماعی، فرستادن هدیه برای آن هاست. و چون آنان نیز انسان هایی همانند هدیه کنندگان هستند، این کار تا حدود زیادی مؤثر واقع می گردد.

به علاوه، از آنجا که عشق و محبت به خدای متعال و پاسخ مثبت به عواطف و اصول انسانیت نیز اقتضای این عمل نیک را به بهترین شکل داراست، خصوصاً