فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 362

1- 531. ینابیع الحکمه، ج 3، ص 462، ح 31.

من پیش رفته، سلام کردم. فرمودند: معلّی هستی؟ عرض کردم: آری فدایت شوم. فرمودند: جستجو کن هر چه پیدا کردی به من بده.

من روی زمین دست کشیدم نان زیادی پراکنده شده بود. آنچه را یافتم به آن جناب تقدیم کردم و متوجه شدم کیسه بزرگی از نان در نزد آن بزرگوار است (به طوری که برداشتن آن دشوار بود). عرض کردم: اجازه بفرمایید من آن ها را بردارم. فرمودند: من به حمل آن ها سزاوارترم، لیکن همراه من بیا.

هنگامی که به ظلّه بنی ساعده رسیدیم عده ای در آنجا خوابیده بودند. آن حضرت کنار هر یک از آنان قرص نانی می گذاشت و می گذشت، تا اینکه به هر کدام نانی داده و از آنجا خارج شدیم.

از آن حضرت پرسیدم: آیا اینان حق را می شناسند (و از پیروان شما هستند)؟ پاسخ دادند: اگر عارف به حق ما بودند در نمک نیز با آنان مواسات می کردیم (و آنان را بر سر سفره خود می نشاندیم).

بدان که خداوند هیچ مخلوقی را نیافریده جز آنکه خزینه دار و نگهبانی نیز برای آن خلق فرموده است، مگر صدقه که خود حافظ و نگهبان آن است.

پدرم (حضرت باقر علیه السلام) هنگامی که صدقه می دادند و چیزی را در دست سائل می نهادند، آن را بر می گرفتند و می بوسیدند و می بوییدند، سپس در دست او قرار می دادند.

صدقه دادن در (تاریکی) شب، خشم خدا را فرو می نشاند و گناهان را محو ساخته و حساب روز قیامت را آسان می کند و صدقه روز مال و