فرهنگ صفات (اخلاقی) صفحه 53

1- 43. این قضیه را مرحوم حاج آقا حسین گلکاران که از اخیار بودند نقل می کردند؛ و در کتاب «حاج شیخ عباس مرد تقوا و فضیلت»، ص 48 نیز از فرزند گرامیش مرحوم محدّث زاده نقل شده است.

2- 44. عدّه الداعی، ص 219 ؛ ینابیع الحکمه، ج 2، ص 239، باب 53، ح 11

3- 45. تحف العقول، ص 31 ؛ بحارالأنوار، ج 77، ص 140 ؛ ینابیع الحکمه، ص 240، ح 15

آورد.(1)

نوشته اند: روزی عالم بزرگوار مرحوم ملاّ عبد اللَّه شوشتری - رضوان اللَّه علیه - به قصد دیدار شیخ بهایی قدس سره به خدمت ایشان رفت، پس از ساعتی صدای اذان به گوش رسید. مرحوم شیخ به ایشان گفت: همین جا نماز بخوانید، ما نیز به شما اقتدا می کنیم تا به فیض جماعت برسیم. آن جناب پس از اندکی تأمّل از پذیرش درخواست مرحوم شیخ خودداری کرده و به خانه اش باز گشت!

یکی از دوستان آن بزرگوار به ایشان عرض کرد: با آن اهتمام خاصی که شما به نماز اوّل وقت دارید، چه شد که در خانه شیخ آن را ترک کردید؟ فرمود: به نفس خود رجوع کردم، متوجّه شدم که اقتدا کردن شیخ بهایی به من در دلم اثر می گذارد، لذا آن را ترک نمودم!(2)

گویند:

اهتمام فوق العاده ایشان در زمینه اخلاص از برکات استاد بزرگوارش مرحوم محقّق اردبیلی رضوان اللَّه علیه بوده است.

همچنین نوشته اند:

گاهی که مرحوم ملا عبد اللَّه از استاد خود مرحوم محقّق اردبیلی در زمینه مطلبی سؤال می کرد، ایشان ساکت می شد، و یا می فرمود: باشد تا مراجعه کنم! و چون تنها می شدند، با تفصیل جواب داده و در اطراف آن بحث و گفتگو می کرد.

روزی خدمت استاد عرض کرد: چرا شما سؤال مرا در همان وقت پاسخ نمی دهید؟ فرمود: هنگامی که جماعتی گفتگوی ما را گوش می کنند، ممکن است