مهرِ یَار محور مودّتها صفحه 24

«اَ وَ لَمْ یَکْفِ بِربِّک … » (43)

در زمان ظهورش که تجلی نور رب است،

«اَشْرَقَتِ الاَرْضُ بِنُورِ رَبِّها» (44)

تحت نظر و عنایت آشکار آن جناب، تحقق کامل پیدا می‌کند.

پس آیه‌ی «یَهْدِی اللهُ لِنُورِه مَنْ یَشاء» و آیة: «وَ اَشْرَقَتِ الاَرْضُ بِنُورِ رَبِّها»

از آیات مهدویتند و نورافشانی غائبانه و اشراق آشکارانه‌ی نورالله را بیان می‌دارند. و این برای همگان مقدور نیست، ایسمی‌ها که بر اساس هوس، مکتب باز می‌کنند و از مکتب انبیاء و ائمه علیهم السلام دور افتاده‌اند و صوفیها که مردود پیشوایان می‌باشند راهی به نور او در زمان غیبت و نور ربّ در زمان ظهور ندارند.

ادعاهای روشنفکری دسته‌ی اول و های و هوی مستانه‌ی دسته‌ی دوّم، مانع فیض بردن آنها از «ربَیعَ القُلُوب وَ نَضرَة اَلاَیّام» است.

دگراندیشان و کسانی که احکام‌الله را تغییر می‌دهند و طراحان صراطهای شیطانی و طرفداران مباحیگری و بی‌قیدی و هوهو کنان وادی تصوف و درویشگری، هرگز هرگز نه از (نور هو) در زمان غیبت و نه از (نور ربّ) در زمان ظهور، نمی‌توانند استفاده نمایند، و در قیامت هم گویای:

«اُنْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ … » (45) می‌باشند.

غیر از قرآن و آیات آسمانی که در باب غیبت و ظهور آن سرور عزیز و امام عالی مقام فراوان است، روایات شیعه و سنی به حد تواتر و فوق آن در این باب، مبشّر و امید دهنده می‌باشند.