مهرِ یَار محور مودّتها صفحه 5

نفع رسانی محبوب به محب، یکی از موجبات محبت است.

قرآن کریم می‌فرماید:

«فَاَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفآءً وَ اَمّا ما یَنْفَعُ النّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الاَرْض» (4)

اما کف (خاشاک روی آب) نابود گردد، ولی آنچه برای مردم سودمند است در زمین پایدار بماند.

زبد، کف و خاشاک که خود فاقد کمال است، چگونه می‌تواند به جامعه بشری نفع رسان باشد؟

کور چگونه می‌تواند عصاکش کور دیگر شود، خودش در هوی خواهی و علوّ طلبی مانده، ادّعای خلیفة‌اللهی و مرشدیّت خلق می‌کند.

خاشاک‌های تاریخ، سلاطین جور، حکّام ستمگر، از خوبیها چه داشتند که بتوانند عطا کنند و سود ببخشند؟

اما آب؛ اولاً طهور است، پاک و پاک کننده، چه هنری از این بالاتر؟ محیط زیست را از آلودگی پاک می‌کند، به جنگ میکروبها و آفتها می‌رود، هوا را طراوت و طهارت می‌دهد.

و ثانیاً حیات‌بخشی دارد، حیات هر ذی حیاتی از آب است، پس آب به دلیل نفع رسانیش باقی می‌ماند و محبوب حیات داران عالم است.

علماء و دانشمندان ربّانی، مجاهدان و شهیدان الهی که بعد از پیشوایان معصوم علیهم السلام نقش آب را در طهارت بخشی و حیات دهی در جامعه انسانی دارند، محبوب انسانها و باقی به بقاء حق و جاویدانند.