مهرِ یَار محور مودّتها صفحه 51

صاحب ینابیع المودّة که خود از علماء عامّه است از رسول گرامی صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده که حبل الله حضرت علی علیه السلام می‌باشد (108).

امام مشکوة معرفت و مصباح هدایت است، آیه‌ی نور (109) مبیّن نور بخشی اوست، او مظهر «اللهُ نُورُ السَمواتِ وَ اَلارْض» (110) است و به قول خودش، «عیشُ العِلْمِ وَ مَوتُ الجَهْلِ» (111) هر جا قدم گذارد و سخن براند، قدمش خیر و سخنش زنده‌کننده‌ی دانش و میراننده‌ی جهل و نادانی است.

نعمت عظمی در قرآن کریم ولایت و رهبری امام است که «اَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی» (112) شاهد آن می‌باشد.

ولایت امام شرط قبول توحید و نبوت است. یعنی اعتقاد به ولایت امام شرط قبول توحید و نبوت است. یعنی اعتقاد به توحید و نبوت از ما وقتی پذیرفته می‌شود که معتقد به ولایت امام باشیم و دهها دلیل بر این معنا در قرآن و روایات موجود است که «اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه» (113) «وَ بِشُرُوطِها وَ اَنَا مِنْ شُرُوطِها» (114) نمونه‌ای از آن است.

علت اصلی انحطاط

با وجود آب حیات و دریای پر از ارزشهای معنوی و علمی که امام علیه السلام است باید مسلمانان کلیددار و استاد و مربی دانشگاه‌های حیات یابی و تربیتی و علمی جهان در طول تاریخ اسلام می‌شدند، و در فلاح و رستگاری نمونه می‌گشتند و در علم و عمل بر بیگانگان غرب و شرق پیشه می‌گرفتند.

ولی چرا؟

ولی چرا سمت استادی بدست دیگران افتاده و بیگانه با تمام مفاسدش به مسلمین از نظر علم و دانش فخر و مباهات نموده است؟

پاسخ این سؤال معلوم است، اسلام و مکتب پیشوایان الهی طریق و راه سعادت است، ولی برای کسانی که عمل کننده‌ی به دستورات و اوامر قرآن و عترت باشند، نه برای کسانی که به نهی «لا تفرّقوا» (115) توجه نکرده در تهاجم فرهنگی و ترویج انحرافات، کمک کار مهاجمین و یاور منحرفین باشند.

مسلمین از دریای بزرگ امامت، دور شدند و از وجود مطهر ائمه علیهم السلام استفاده نکردند و به قول قرآن (اعراض از ذکر ربّ نمودند) یعنی «از ولایت ولی‌الله» سرپیچی کردند، برای همین، به مشکلات مادی و معنوی گرفتار گردیدند.