مهرِ یَار محور مودّتها صفحه 58

ولی در سوره‌ی جن آیه‌ی 26 می‌فرماید:

خداوند عالم به غیب است، هیچ کس را بر غیب آگاه نمی‌کند، مگر رسولی را که برگزیده …

و در جای دیگر می‌فرماید:

چنان نیست که خداوند شما را از غیب آگاه نماید، ولی از میان رسولان خود هر کس را بخواهد انتخاب می‌کند (129).

این آیات می‌فرماید: برگزیدگان خداوند به خواست او می‌توانند از غیب برخوردار باشند، پس علم غیب خداوند استقلالی است و از خود اوست، ولی علم غیب اولیاء الهی از خداوند و به اراده‌ی اوست.

حضرت عیسی علیه السلام می‌گفت:

خبر می‌دهم شما را از آنچه می‌خورید و آنچه در بیوت خود ذخیره می‌نمائید (130). پس از نظر امکان علم غیب (در رهبران الهی) ما مشکلی نداریم یعنی قرآن اگر نفی علم غیب در غیر خداوند می‌فرماید، نفی علم غیب استقلالی می‌کند، ولی علم غیب خدادادی و به قول ما بخششی، از طرف حق تعالی را نفی نمی‌کند، بلکه در مواردی از این نوع علم غیب که برگزیدگان داشته‌اند، خبر می‌دهد.

از ناحیه وقوع، هم در کتب شیعه و عامه مسأله آشکار و واضح است.

داستان فتح مکه که در آیه‌ی 27 سوره‌ی فتح آمده است:

«لَتَدْخُلَنَّ المَسْجِدَ الحَرامَ … »