مهرِ یَار محور مودّتها صفحه 72

این بود قسمت مختصری از صحبت اینجانب با آقای عبدالرحمن العلی که نقل کردیم و تفصیل مطالب در مورد ولایت تشریعیّه و تکوینیّه، و توسّلات و وجود مطهر امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف که مدتها طول کشید، باید در نوشته دیگری، بنام (هدایت‌یافتگان) به عنایت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بیان و تشریح گردد. ممکن است بگوئید، نتیجه این قسمت مباحثه چه شد و سخن به کجا کشید؟

وقتی اینجانب مطالب یاده شده را در مورد حدیث (من مات … ) و (الخلافة بعدی … ) گفتم، و از آقای عبدالرّحمن سئوال کردم، اگر ما، در آن زمان بودیم به امامت و خلافت چه کسی اعتقاد پیدا می‌کردیم و چه کسی را باید امام می‌دانستیم و می‌شناختیم تا مرگمان مرگ جاهلیت نباشد؟

ایشان خواست از بحث فرار کند، لذا بحثهای دیگری از قبیل آیه‌ی تطهیر و یا معجزه را پیش کشید.

حقیر گفتم: مسأله اصلی و اولی ما مسأله خلافت و رهبری بعد از رسول گرامی صلی الله علیه و آله و سلم است چرا از بحث فرار می‌کنید و به مسائل دیگر می‌پردازید؟ گفت من باید در مورد سؤال شما فکر کنم.

گفتم: بسیار کار خوبی است، اسلام آئین تفکر و تدبر است اگر خوب فکر کنید و ادلّه‌ی شیعه را در امامت ائمه علیهم السلام بررسی نمائید، به نتیجه می‌رسید.

همانطور که بسیاری از افراد، اعم از عالم و غیر عالم بوده‌اند، که گرایش به مذهب عامّه داشته و ابابکر را خلیفه و جانشین پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می‌دانستند، ولی در اثر مباحثه و مطالعه و تفکر به تشیع رو آورده‌اند، و به دفاع از مکتب ولایت پرداخته‌اند.

البته ما در مورد آیه‌ی تطهیر و معجزات هم بحث می‌کنیم و از مباحث دینی و مذهبی فراری و روگردان نیستیم ولی فعلاً شما باید در مورد فتره و فاصله بعد از وفات رسول‌الله صلی الله علیه و آله و سلم نظرتان را بگوئید. جلسه‌ی آن روز تمام شد و حقیر چند کتاب در مورد ولایت ائمه علیهم السلام در اختیار آقای عبدالرحمن العلی گذاشتم.

جلسه بعد، دیدم او از نظر روحی فرق کرده، شادابی خاصی پیدا نموده است، معلوم شد خواب دیده، که آقائی به او عینک داده‌اند. اول نگران شده بود ولی دوستان به او گفته بودند، این عینک بصیرت در دین است، چرا نگران شده‌ای؟

و راستی بصیرت پیدا کرد و آقا دستش را گرفتند.

قبول کرد که امام و خلیفه‌ی بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وجود مطهر حضرت علی علیه السلام بوده‌اند و خلاصه حق با علی علیه السلام و خاندان ایشان بوده و هست، خدا می‌داند آن جلسه، چه مقدار شاد و شادی آفرین بود و جوانان شیعه تا چه اندازه در ولایت اهلبیت علیهم السلام استواری پیدا کردند. (143)