مروارید عفاف (کاوشی در حیا، غیرت و حجاب ) صفحه 23

بسیاری از مردم هستند که اگر حیا نمی کردند و شرمگین نمی شدند، حقوق والدین را رعایت نمی کردند، هیچ صله رحمی به جای نمی آوردند، هیچ امانتی را به درستی پس نمی دادند و از زشتی بر حذر نبودند.(1)

اساسا انسانی که حیا دارد، خجالت می کشد کارهای ناپسند انجام دهد، در حالی که اگر شرم نمی کرد، ممکن بود آنها را انجام دهد. ازاین رو، حیا در آراسته شدن انسان به ادب نقش بسزایی دارد. پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:

أَمّا الْحَیاءُ فَیَتَشَعَّبُ مِنْهُ اللّینُ وَ الرَّأْفَهُ وَ الْمُراقَبَهُ لِلّهِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانِیَّهِ وَ السَّلامَهُ وَ اجْتِنابُ الشَّرِّ وَ الْبَشاشَهُ وَ السَّماحَهُ و الظَّفَرُ وَ حُسْنُ الثَّناءِ عَلَی الْمَرْءِ فِی النّاسِ فَهذا ما أَصابَ الْعاقِلُ بِالْحَیاءِ فَطُوبی لِمَنْ قَبِلَ نَصِیحَهَ اللّهِ وَ خافَ فَضِیعَتَهُ.(2)

آنچه از حیا ریشه می گیرد، عبارت است از: نرمش، مهربانی، در نظر داشتن خدا در آشکار و نهان، سلامت، دوری کردن از بدی، خوش رویی، گذشت و بخشندگی، پیروزی و خوش نامی در میان مردم. اینها فوایدی است که خردمند از حیا می برد.

حیا، ارزش زن را حفظ می کند، ولی بی حیایی «کار را به جایی می کشاند که جامعه از زن نه به عنوان یک موجود دارای شخصیت و هویت، بلکه از اجزای بدن او صحبت به میان می آورد... او که همواره با حفظ شرم از موضع قدرت و ناز با جنس مخالف روبه رو می شد، اکنون خود را از موضع ضعف و نیاز، عرضه می کند. اکنون آن غرور زنانه که جزء جداناپذیر زنانگی اوست، به کلی شکسته شده است و دیگر از آن عزت نفس و مناعت طبع که او را محبوب و معشوق می ساخت، خبری نیست».(3)

1- 1. توحید مفضل، ترجمه و نگارش: نجف علی میرزایی، ص 73.
2- 2. میزان الحکمه، ج 2، ص 564.
3- 3. فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی، ص 61.