- مقدمه مؤلف 1
- ولایت تکوینی 3
- ولایت تشریعی 4
- ولایت تکوینی انبیاء و صالحین 4
- ادله ای که بر ولایت معصومین دلالت می کند 6
- علت غائی جهان هستی 7
- علت حدوث و بقاء جهان هستی 8
- حق ایجاد و فسخ 9
- برخی از معانی (تفویض) 10
- فضیلت فاطمه زهرا بر انبیاء 12
- اشاره 12
- نام حضرت زهرا بر عرش الهی و درب بهشت 14
- حکایت کشتی حضرت نوح 16
- آفرینش نور ایشان قبل از حضرت آدم 16
- مطالبی که در باره منزلت ایشان در روز قیامت است 17
- آنچه بر افضل بودن ایشان بر ائمه هدی دلالت دارد 17
- آموختن نام مقدس آنان به پیامبران 17
- درس هایی از سیره حضرت فاطمه زهرا 18
- برتری مقام معصومین ذاتی است 20
- الگوی پذیری از پیامبر 21
- شش موقعیت برای پیامبر 22
- مرگ و زندگی معصومین یکسان است 24
- وسعت علم و قدرت ایشان 25
- علم غیب ائمه و رفتار عملی آنان 27
- اختیارات و استفاده از آنها 28
- پاورقی 29
(لولا الحجّه لساخت الأرض بأهلها) [37] اگر حجّت در عالم نباشد زمین اهل خود را فرو خواهد برد.
و مقصود، انعدام و نابودی است نه انهدام و تغییر کردن شکل ظاهری.
مثل از هم پاشیدن جهان در صورت نبودن نیروی جاذبه نیست بلکه اصلاً چیزی بدون حجّت در عالم باقی نمی ماند.
در دعای ماه رجب چنین می خوانیم: (فبکم یجبر المهیض و یشفی المریض و ما تزداد الارحام و ما تغیض) [38] به واسطه شما شکستگی ها التیام و بیماران شفا می یابند و خلقت و عدمش در رحم مادران به واسطه شماست.
و غیر آن از ادلّه ای که گویای این سه مرتبه از مراتب ولایت تکوینی می باشد (علّت غائی، علّت حدوث و ایجاد عالم، علّت بقاء و استمرار عالم).
مراد از اولویّت (در آیه اولی بالمؤمنین) چیست؟
آیا اولویّت تکوینی است؟ یا منظور حق تقدم در صورت تنازع و اختلاف است؟ یا اینکه مراد حق تسلّطی است که فوق تسلّط انسانهاست همانطوری که خداوند متعال بر مولایی که بر عبد خود مسلّط است، حق تسلّط بالاتر دارد؟ یا اینکه منظور حق حاکمیت است؟ یا اینکه سه معنای اخیر باهم اراده شده یا تمام این معانی با هم اراده شده زیرا تمام آنها معنائی مشترک دارند و آن نوعی حق تسلّط است
و لفظ در آن معنای واحد استعمال شده است؟
تمام این احتمالات قابل تصور است هرچند که برخی از آنها احتمال نزدیکتری دارند. بله اگر بگوئیم کلمه (اولی) اولویّت عرفی است باید مراد را معنای دوم بدانیم امّا به دلیل شواهدی که در باطن و ظاهر آیه وجود دارد اولوّیت در اینجا غیر از اولویّتی است که میان عرف مردم استعمال می شود. دقت شود!