امامان و اهل بیت علیهم السلام در دیدگاه اهل سنت - امام مهدی (عج) صفحه 15

که گویا ماه شب چهارده بود در سن سه سالگی. پس فرمود که: ای فلان اگر نه تو پیش خدای تعالی گرامی بودی این فرزند خود به تو ننمودمی نام این نام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم است و کنیت وی کنیت آن حضرت «هو الذی یملا الارض قسطا کما ملئت جورا و ظلما..».

بدانکه در وجود مهدی موعود علیه السلام هیچ کس از اهل اسلام را خلافی نیست خلاف در این است که کیست؟ شیعه ی امامیه بر آنند که محمد بن الحسن است و از برای او دو غیبت اثبات می کنند یکی غیبت صغری و آن از زمان ولادت تا زمان انقطاع سفارت است و دیگری غیبت طولی(کبری) و آن از زمان انقطاع سفارت است تا آن زمان که خدای تعالی ظهور وی را مقدر ساخته است.

«و لا استحاله فی طول عمره کنوح و لقمان و الخضر علیهم السلام و ذهب اهل السنه الی انه امام عادل من ولد فاطمه یخلقه الله متی شاء و یبعثه نصره لدینه».

اکثر اکابر رموز در تاریخ مهدی گفته اند و گوهر معنی به الماس سخن [ صفحه 497] سفته اند به تخصیص «شیخ سعدالدین محمد حموی قدس سره» و از اشعار او است: اذا بلغ الزمان عقیب صوم

ببسم الله فالمهدی قاما رباعی: هر روز ز جوی چشم من خون گذرد

آه دل من گرم زگردون گذرد من بر سر راه آن پری منتظرم

آشفته و سرگشته که او چون گذرد امید به کرم وهاب نعم آن که باصره ی ما از کحل الجواهر خاک آستان آن حضرت روشنی یابد،

و آفتاب عالمتاب حقیقت جامعه ی او بر در و بام تشخص ما تابد. «و ما ذلک علی الله بعزیز و الله علی کل شی ء قدیر» در آن سردابه که در سر من رای است و حضرت امام محمد بن الحسن آنجا غائب شده، آن حضرت را زیارت کنند. [1] . پاورقی

محمد بن عبدالرسول الحسنی الشافعی البرزنجی (1040- 1103 ه)