- ابوبکر محمد بن علی معروف به محیی الدین عربی (560- 638 ه) 1
- سبط ابن جوزی (م 654 ه) 2
- علی بن محمد المالکی ابن الصباغ (متوفی 855 ه) 3
- شیخ محمد بن ابراهیم الجوینی الخراسانی الحموینی (م 644- 730 ه 5
- اسماعیل بن عمر بن کثیر شافعی معروف به ابن کثیر (701- 774 ه) 6
- ابن الوردی (691- 749 ه) 7
- جلال الدین سیوطی شافعی (749- 911 ه) 7
- الشیخ الامام علی بن حسام الدین الشهیر بالمتقی الهندی (885- 9 8
- فضل الله روزبهان خنجی اصفهانی (م 927 ه) 9
- حافظ حسین کربلائی تبریزی (994 ه) 13
- محمد بن عبدالرسول الحسنی الشافعی البرزنجی (1040- 1103 ه) 15
- احمد بن محمد بن الصدیق الحضرمی (متوفی 1380 ه) 16
- شیخ محمد بن احمد السفارینی النابلسی (1114- 1188 ه) 17
- محمد صدیق خان بن حسن حسینی بخاری قنوچی هندی (1248- 1307) 19
- قاضی محمد بن علی الشوکانی (متوفای 1250 ه) 21
- شیخ منصور علی ناصف (معاصر) 21
«محیی الدین» به دنبال این عبارت پس از ذکر شمائل و فضائل مهدی و وصف یارانش و شرح شروع و پایان کارش چنین می افزاید: الا ان ختم الاولیاء شهید
و عین امام العالمین فقید هو السید المهدی من آل احمد
هو الصارم الهندی حین یبید هو الشمس یجلو کل غم و ظلمه
هم الوابل الوسمی حین یجود [1] .
پاورقی
[1] الفتوحات المکیه، ج 3، ص 327 - 328.
سبط ابن جوزی (م 654 ه)
سبط ابن جوزی (م 654 ه)
صاحب کتاب «تذکره الخواص» در زمینه ی امام مهدی علیه السلام می نویسد:
«فصل فی ذکر