- ابوبکر محمد بن علی معروف به محیی الدین عربی (560- 638 ه) 1
- سبط ابن جوزی (م 654 ه) 2
- علی بن محمد المالکی ابن الصباغ (متوفی 855 ه) 3
- شیخ محمد بن ابراهیم الجوینی الخراسانی الحموینی (م 644- 730 ه 5
- اسماعیل بن عمر بن کثیر شافعی معروف به ابن کثیر (701- 774 ه) 6
- ابن الوردی (691- 749 ه) 7
- جلال الدین سیوطی شافعی (749- 911 ه) 7
- الشیخ الامام علی بن حسام الدین الشهیر بالمتقی الهندی (885- 9 8
- فضل الله روزبهان خنجی اصفهانی (م 927 ه) 9
- حافظ حسین کربلائی تبریزی (994 ه) 13
- محمد بن عبدالرسول الحسنی الشافعی البرزنجی (1040- 1103 ه) 15
- احمد بن محمد بن الصدیق الحضرمی (متوفی 1380 ه) 16
- شیخ محمد بن احمد السفارینی النابلسی (1114- 1188 ه) 17
- محمد صدیق خان بن حسن حسینی بخاری قنوچی هندی (1248- 1307) 19
- شیخ منصور علی ناصف (معاصر) 21
- قاضی محمد بن علی الشوکانی (متوفای 1250 ه) 21
فقیه، محدث، واعظ مولف کتاب «کنز العمال» است که عنایت خاصی به امر مهدی علیه السلام داشت و آثار متعددی حول اخبار
مهدی جمع آوری کرده است از [ صفحه 488] جمله:
1- البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان.
2- تلخیص البیان، ایضا فی علامات مهدی آخر الزمان.
3- فصل خاصی در «کنز العمال» زیر عنوان «خروج المهدی» منعقد ساخته است. [1] .
او از رسول خدا روایت می کند که المهدی رجل من ولدی وجهه کالکوب الدری. [2] .
«مهدی از فرزندان من است که چهره اش چون ستاره ی تابان است». پاورقی
[1] کنز العمال، از ص 204 تا 219.
[2] کنز العمال، ج 14، ص 209 - ح 38674.