پیام های عاشورا صفحه 122

دارند، چرا که از نصرتِ حق کوتاهی کرده اند و چه شکستی تلخ تر از این؟ سید الشهداء علیه السلام هنگام خروج از مدینه، قلم و کاغذی طلبید و جمله ای کوتاه که یک دنیا عظمت و پیام بلند در آن نهفته بود، نگاشت. نامه، پس از نام خدا خطاب به بنی هاشم، تنها همین جمله بود:

«... فَاِنَّ مَنْ لَحِقَ بی مِنْکُمْ اسْتُشْهِدَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ لَمْ یَبْلُغِ الْفَتْحَ، وَالسَّلام.»(1)

هرکه به من بپیوندد، به «شهادت» می رسد و هرکس هم تخلّف کند و بازماند، به «فتح» نمی رسد، و السّلام!

زندگی های بی مرگ

با آن که شهید نیز جان می دهد و کشته می شود، از نوعی حیات برتر برخوردار و به تعبیر قرآن، زندۀ جاوید می شود و نزد خداوند، روزی می خورد: «... بَل احْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»(2) برای همه، جان دادن لحظۀ پایان زندگی محسوب می شود، اما برای شهدا، نه تنها لحظۀ پایان نیست، بلکه آغاز مرحله ای متعالی تر و برخوردار از رزق پروردگار است.

آنان که در راه خدا زندگی خود را فدا می کنند، به «زندگی بی مرگ» دست می یابند. به تعبیر امام خمینی «قدس سرّه»:

شهادت در راه خداوند، زندگی افتخارآمیز ابدی و چراغِ هدایت برای ملّتهاست. (3)

1- (1) - مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 76.
2- (2) - آل عمران، آیۀ 169.
3- (3) - صحیفۀ نور، ج 10، ص 110.